10 mrt.- Drie jaar geleden zat hij zomaar in de tuin… een zielig klein mereltje.. kaal … grote oogjes keken mij aan… honger. Ik strooide wat voer en vet… iedere dag kwam hij … geen dag sloeg ik over om hem te voeren. Zijn snavel is niet oké, en fluiten kan hij niet goed maar maakt wel geluid. Ondertussen is hij prachtig! Dik en rond …zijn veren zijn mooi !! Als ik aan kom lopen .. zit “Kees” te wachten, rij ik met mijn auto het pad op… gaat hij snel op de motorkap zitten. Vertrouwen… ik geniet er zo van . Dat kleine gelukje. Bron en foto: Yvonne Verburg
