11 nov.- Als er op een postzegel iets beweegt, valt dat op. En of we het nou leuk vinden, we zijn een postzegel. Al enige tijd is er wat lichte beroering over het beeld De Klepperman van Elleven, dat de langste tijd heeft gehad op de plek voor de voormalige Rabobank.Is dat nou erg?
Nee natuurlijk niet. Niks aan de hand. Kwestie van een andere locatie zoeken voor dit in beeld gebrachte stukje geschiedenis. De Gooi en Eemlander heeft een uitgebreid artikel gewijd aan het beeld en de oorsprong. Het lezen waard. Maar het boeiende verhaal staat los van het verhaal dat het dorp nu zelf schrijft.
Want waar laten we dat beeld nu. En dan wordt de beweging op de postzegel, die Laren heet, erg interessant. Dan pas wordt duidelijk hoe sterk dit dorp is. Want het beeld is van de inwoners van Laren. Een geschenk. En geschenken zet je niet bij het afval.
Beeldend kunstenares Karin Calis verdient hier alle credits. Zij pakte met twee handen een idee van Larens Behoud op en vloog volop in de actie. Samen met Ineke Hilhorst. Het veldje aan de Schapendrift. Daar moest het komen.
En met haar vinden dat de meeste mensen in het dorp. De mailtjes stroomden binnen en de uitslag stond vooraf wel vast. Soms is een wedstrijd gewonnen voordat de bal gerold heeft.
Natuurlijk zijn er ook andere ideeën. Dat hoort zo. De leden van De Klepperman zijn geen voorstander en willen liever centraal staan. Dat mag uiteraard. Elke stem telt. Maar niet meer dan dat. Het feit dat de leden van de dansgroep een andere mening hebben is een feit en niet meer dan dat. Bij de besluitvorming in ieder geval van nul importantie.
Wat wel telt en waar het dorp maar weer eens trots op mag zijn is het eigen initiatief. De kracht van dit rare dorp. Alle hulde dus voor Karin Calis. Goede actie en oog voor het dorp en de wijken buiten het centrum.
De strijd lijkt mij wat dat betreft gestreden.
Terecht.
Wim Jordaan
