10 juli.-
‘Kijk eens!’
En toen keek ik naar de allermooiste, meest betekende medaille, die zeer waarschijnlijk ooit in Laren is uitgereikt.
Mooi goudkleurig en rond met een lint.
Mooier dan welke koninklijke onderscheiding dan ook en ook veel mooier dan de erepenning van de gemeente Laren.
‘Singerfeest De Ploeg 2022’
De openbare basisschool, waar ik haar een keertje met vriendjes en vriendinnetjes groentesoep had zien maken.
Groentesoep. Op en top Nederlands en met een G die amper uitspreekbaar is voor de gemiddelde buitenlander.
Maar al niet meer voor haar.
Ze kwam met haar broer en moeder naar Nederland en belandde uiteindelijk als de eerste bewoner in de voormalige Rabobank.
En daar zie ik haar vaak spelen met haar beste vriendinnen.
De afgelopen week, ergens in de avond kwam ze met een mededeling:
‘Wij hebben zo een vergadering en jullie mogen niet lachen en erbij zijn.’
Natuurlijk niet.
Maar stiekem zagen wij haar, en haar vriendin, in woord en gebaar, aan de andere kinderen, in dit geval een paar jongetjes van een jaar of vijf, uitleggen dat ze de fietsjes netjes moesten parkeren en de rotzooi elke avond achter hun kont moesten opruimen.
Met het elan en de overtuigingskracht van een toekomstig wethouder R & I.
Tijdens het momentje, dat ik op De Ploeg was, zag ik haar met haar vinger alle producten af gaan op de tafel.
Mes, vork, bloemkool, wortels en ui.
De stille helden van De Ploeg doen wonderbaarlijk mooi en vooral goed werk.
En nu, bijna aan het einde van het schooljaar, had ze haar medaille.
Net als alle andere kinderen.
Ze straalde.
Ooit zal deze onderscheiding, deze herinnering aan het jaarlijkse grote feest van De Ploeg, misschien wel ergens aan een muur in de Oekraïne hangen.
Misschien zal ze aan haar kinderen uitleggen waar ze toen woonde en waarom.
En heel misschien weet ze nog wel wat ze toen op school mocht maken:
Groentesoep.
Tot die tijd ben je mijn heldin en een prachtig voorbeeld van een kind, dat hier ongevraagd is, maar zich moeiteloos heeft aangepast.
Wat mij betreft een echte Laarder.
foto: OBS De Ploeg. Bron: Wim Jordaan
