20 aug.-De (Nederlandse) politiek lijkt er in te slagen om elke keer de bovengrens van hypocrisie te doorbreken. En dat het hierbij meestal gaat om doodgewone mensen, schijnt niemand in Den Haag te deren.
Alles voor de eigen profilering.
Zoals het er nu uitziet, zal de in Nederland geboren Mikael (11) uitgezet worden naar Armenië, een land waar hij niks mee heeft. Mikael is volstrekt Nederlands kind, dat het slachtoffer is van een niet werkend immigratiebeleid en een moeder, die tegen beter weten in is blijven rekken en procederen.
Zijn moeder heeft jarenlang bezwaar gemaakt tegen de afwijzing van haar verzoek om in Nederland te blijven. Keer op keer op keer. Maar het plafond is bereikt en de vrouw moet terug naar het veilige Armenië.
Volkomen terecht.
Maar geldt dat ook voor een jong kind, met enkel Nederlandse roots. Nee, natuurlijk niet. Zoiets heet inhumaan.
Maar de wet, tot en met de Raad voor State, houdt hier geen rekening mee. Dus aan minister Faber om de wet te handhaven. En dat doet zij ook.
En daar zijn ze, de wolven in het bos. Faber, iemand met de aaibaarheid van een cactus wordt nog net niet weggezet als Zwarte weduwe Rost van Tonningen of Eva Braun.
Ja ja de hele oppositie, onder aanvoering van het geweten Frans Timmerman huilt krokodillentranen.
Want…
Even terug naar het eind van de jaren negentig. Nederland was in de ban van de kwestie Gumus, een Turkse kleermaker. De man woonde met zijn gezin in de Amsterdamse Pijp, voelde zich thuis en betaalde belasting. Alleen kon hij niet aantonen dat hij dat zes jaar achtereen gedaan had.
Dus moest het gezin vertrekken. Petities, actiegroepen…niks hielp.
De wet is de wet.
Dit speelde zich af onder het kabinet van de sociaal-democraat Wim Kok (PvdA). Hij en zijn D66 minister Winnie Sorgdrager waren onverbiddelijk. Net als staatssecretaris Schmitz, ook PvdA.
‘We willen geen precedentwerking en de wet geldt voor iedereen, dis ook voor het gezin Gumus,’ was haar commentaar.
Gumus vertrok, probeerde het in 2004 nog een keer en liep tegen de lamp. CDA minister Donner was kort maar krachtig. ‘Daar is de uitgang.’
En dit speelde zich af in een tijdperk, dat nog geen last had van massa immigratie.
In het heden geldt nog steeds dezelfde wet. Dus loont de illegaliteit, de massaliteit en het anonieme immigreren. Terwijl Ter Apel dagelijks gebukt gaat om de toestroom van kansloze immigranten, gooien wij een Nederlands kind, met toevallig de ‘verkeerde’ afkomst van de rotsen.
En in Den Haag staan de kille uitvoerders van de jaren negentig met tranen in hun ogen om zoveel menselijk leed.
Hoe hypocriet kan je zijn.
