‘Bomen maken emotie los en al snel verdwijnt de rede dan door de achterdeur.’ Zo valt Ronald Frisart vanochtend met de deur in huis in zijn analyse over de commotie die in Laren is ontstaan met betrekking tot de 24 juni door de gemeenteraad aangenomen ‘Inrichtingschets Herinrichting Brink’ waarin een Wadi, een verdiepte bovengrondse wateropvang van 60 bij 30 meter en dientengevolge een bomenkap van 41 bomen op de historische Brink is voorzien. Inmiddels ondersteunen ruim 1350 handtekeningen de petitie ‘stop de bomenkap’ en ook de leden van de politieke vereniging Larens Behoud gingen tevreden naar huis toen de wethouder van de eigen partij vorige week zaterdagochtend had toegezegd ‘dat het Brinkplan niet eerder tot besluitvorming op de agenda in het college komt voordat de ledenvergadering zich daarover heeft uitgesproken’. Een hele logische uitspraak van een wethouder die geleerd heeft naar zijn achterban te luisteren. Dat siert hem. Daar desavoueert hij niemand mee. Zijn voorzitter, de burgemeester niet, zijn collegawethouders niet en ook niet zijn eigen fractie. Hij peilt de mening van zijn achterban, brengt het in in het college en legt het vervolgens ter goedkeuring voor aan de raad. Democratischer kan het proces niet zijn. Ik lees de stukken van Frisart,- de journalist van de Gooi- en Eemlander met Laren in zijn portefeuille- veelal met plezier. Hij is er nog een van de oude stempel. Zijn stukken schuren in de krant en onthullen vaak, hij is een goed voorbeeld van waar journalistiek voor bedoeld is: op zoek naar de waarheid. Wat ik echter niet begrijp vanochtend is dat hij een link legt dat wanneer het bij mensen over bomen gaat, de ratio plotseling verdwijnt (en dus alleen nog emotie – in welke vorm of gedane uiting ook- telt.) Een nogal boude bewering waarbij hij als bewijs ‘emotionele’ quotes aanhaalt van facebook en enkele voorbijgangers door zijn collega eerder deze week in hun krant zijn opgetekend.( “Over zo’n originele invalshoek is vergaderd”, hoor ik mijn oud-collega Wim Bosboom dan altijd brommen: “Als je het niet meer weet kun je altijd nog de straat (facebook) op”. Natuurlijk reageren mensen vol emotie. Omdat er niet goed is gecommuniceerd, daar heeft de oud-voorzitter van Larens Behoud Timo Smit volledig gelijk in. Ergo hij is nog zo sportief dat hij zijn hand in eigen boezem steekt. Maar zijn boodschap is onverlet dat er geluisterd moet worden naar het massale verzet – meer dan 1300 handtekeningen inmiddels – tegen ‘de inrichtingschets’ zoals die er nu voorligt. Emotionele mensen zijn vaak mensen die hun hart volgen. Een uitnodiging naar de overheid de relatie met hen goed te houden en het plan nog eens tegen het licht te houden. Daarvoor houdt iedereen te veel van het dorp. Bomen maken emotie los, nodig je inwoners uit door de voordeur! “Als je haast hebt moet je gaan zitten’, leerde ik vroeger al.
