15 mei.- Nog even en de 14e Atelierroute Laren opent de deuren van maar liefst 64 kunstenaars. Als bezoeker kunt zich op 25 en 26 mei tussen 11.00 uur en 17.00 uur onderdompelen in datgene wat 64 kunstenaars het afgelopen jaar niet konden laten te verbeelden.
Kunst heeft altijd mijn grote interesse gehad. Als klein Hilversums jochie al. Ik vond het niet alleen mooi, maar ook wel een beetje ‘wijs’ kunst bijzonder te vinden. Met veel plezier bladerde ik aan tafel door de map ‘Openbaar kunstbezit’ van mijn 12 jaar oudere zus Bep. Het waren prachtige fullcolour illustraties die één keer per maand naar haar werden opgestuurd en ’s avonds op de radio werden besproken. Voor het eerst zag ik de ‘goddelijke’ wolken van Jakob van Ruysdael en het gebeeldhouwde vrouwelijk naakt- wat ik toen héél opwindend vond- van Aristide Maillol. Later mocht ik met haar mee naar een tentoonstelling in het Singermuseum van Laren of luisterde ik naast haar in de Singerconcertzaal naar een grammofoonplatenconcert. In het Goois Museum op de Kerkbrink maakte ik voor het eerst kennis met de vrolijke en expressieve penseelstreken van Toon Hermans en raakte ik onder de indruk van de intieme en onbekommerde kleurrijke kinderportretten van Jan Sluijters. Kunst had mij in zijn greep. Ik kreeg er geen genoeg van. Het inspireerde mij. Verliefd tot over mijn oren tekende ik cartoons, schreef gedichten en schilderde in de psychedelische stijl van de Magical Mystery Tour van The Beatles. De zestiger jaren in Laren, toen Nederland nog achter de gordijnen zat, brak de wereld hier open. De stamtafel van t’ Bonte Paard was nog een broedplaats voor kunstenaars als Fritzi ten Harmsen van der Beek, Remco Campert, Paul de Lussanet, Ramses Shaffy, Corstiaan de Vries. Als jongeren waren we onder de indruk als die hele Jagtlust-bent door de fluwelen gordijnen ten tonele verscheen in Larens oudste kroeg. Later verdween de avant-garde en verdampte het intellectueel kunstenaarsklimaat uit de jaren vijftig en zestig. Gooise vrouwen kwamen er decennia later in Larens oudste kroeg voor in de plaats. Met Fritzi’s zoon Chiel hingen we rond in de Vrije Heere, het huidige George L.A. en toen de leegstaande boerderij van Pietje Steffen. ( De nogal fors en zwaargebouwde vrijgezelle veehouder – schoenmaat 52!- die bekend stond als ‘vrije heer’. Niet vanwege zijn ‘hoge komaf’, maar meer door zijn enigszins losse levenswijze waardoor hij in 1917 wegens openbare dronkenschap tot drie weken hechtenis was veroordeeld. Op latere leeftijd trouwde Steffen met Pietje de Jong. Vandaar Pietje Steffen.
In die tijd leerde ik mijn vrouw Annemarie kennen. Ze vertelde me heel bescheiden, toen ik voor het eerst bij haar thuis op De Pijl kwam, dat ze pentekeningen maakte, portretten van kinderen en af en toe een schilderij. Om een beetje indruk te maken, gooide ik er meteen wat opschepperig uit, dat ik naast mijn werk bij de radio ook schilderde en dichtte en dat ik haar werk ‘wel aardig’ vond. Met wat extra overtuigingskracht naar de ballotagecommissie in Hilversum zou ik proberen te regelen dat ze samen met mij op de eerste Kunstmarkt van Hilversum achter een kraampje zou mogen staan. Met mijn ‘hippe’ schilderijen en haar ‘klassiek traditionele’ tekenwerk onder mijn arm, ging ik naar de kunstexperts, het ergste vrezend dat het werk van mijn net veroverde grote liefde niet zou worden geselecteerd voor deelname aan de Kunstmarkt. Het oordeel van de dames en heren in het Goois Museum liet niet lang op zich wachten. Meteen was al snel duidelijk dat Annemarie op de Kunstmarkt werd toegelaten en ik niet. Mij werd geadviseerd er vooral in mijn vrije tijd mee door te gaan. Zo ziet u maar weer, dat mensen die over kunst schrijven en recenseren meestal geflipte kunstenaars zijn.
Veel plezier met de Atelierroute en welkom in het atelier van Annemarie Bitter op het Mauvezand 38 en…bol an.
Leo Janssen
