11 dec.- Ruim vijftig jaar geleden had ik de droom kunstenaar te worden en het onafhankelijke leven van een bohemien te leiden. Naast mijn werk bij de radio
tekende en schilderde ik, geïnspireerd op de Magical Mystery Tour van The Beatles. Het was de periode dat ik verliefd werd op Annemarie. Toen ik voor het eerst bij haar thuis op De Pijl kwam, vertelde ze mij dat zij ook tekende. Gedetailleerde pentekeningen van bomen, en kinderportretten. Ze liet mij haar werk zien, en ik gooide er wat pedant uit dat ik haar werk ‘wel aardig’ vond.
Ik zou dan ook wel regelen, dat ze samen met mij op de eerste kunstmarkt van Hilversum zou komen te staan. Met mijn hippe kunst en haar ‘traditionele werk’ onder mijn armen, toog ik naar de ballotagecommissie. Eerlijk gezegd vrezend dat mijn grote liefde niet zou worden geselecteerd.
Wat voor consequenties zou dat voor onze relatie hebben? Het oordeel van de dames en heren in het Goois Museum was resoluut en niets verbloemend: Annemarie werd toegelaten. Mij werd geadviseerd ‘als hobby er mee door te gaan’. Ik moest er het afgelopen weekend aan denken, toen – de Sint had nog nauwelijks zijn hielen gelicht- de rood en goed gemutste Kerstman aan de deur van het Brinkhuis bonkte – “Ho.. Ho.. Ho..’- om de expositie van mijn vrouw Annemarie te openen. Kerstkaarten, kleurpotloodtekeningen in het groot ( blow-ups) en klein ( de originelen) waarin haar hond Doortje altijd de hoofdrol speelt. Met een knipoog laat ze zich daarbij inspireren door het werk van door haar bewonderde kunstenaars als Haddon Sundblom ( de Coca Cola-Kerstman), Hergé (Kuifje), of de tekenaar van ‘The Snowman’ Raymond Briggs.
Mijn vrouw tekent al haar hele leven lang. Ze is nooit op een kleuterschool geweest en omdat ze in september jarig is, kwam ze pas op haar 7e jaar in de eerste klas. Haar jongste jeugd heeft ze tekenend door gebracht op de achterkant van behangboekjes. Ze is een autodidact, kreeg wel les van de Hilversumse kunstenaar Siem Stolp en was even – ze moest improviserend tekenen op verschillende soorten muziek- op de Gooise Academie. Toen ze 18 was, won ze met haar ‘traditionele werk’ werk de publieksprijs – eerste en tweede prijs- van het Singer Museum en kreeg ze de geldprijs uit handen van de hoofdredacteur van de Gooi- en Eemlander, Guus Pikkemaat die haar tot onvrede van zijn moderne kunstminnende recensent op de voorpagina plaatste. Ook deze krant kopte ‘Annemarie Bitter tekentalent van de toekomst’. Toch zag Annemarie de glamour van het galerie- en expositiewereldje niet zitten en werkte in stilte aan opdrachten.
Annemarie tekent altijd in periodes. Meestal – met een doos vol kleurpotloden en Doortje aan haar voeten- drie tot vier uur thuis aan tafel. Onverschillig welk potlood, pen of papier ze gebruikt, iedere keer komt ze in die flow om een nieuwe wereld – haar wereld- te verbeelden. De Kerstkaarten, voor haar familie en vrienden bedoeld, zijn er een goed voorbeeld van.
Op de expositie tot 5 januari staat in de (h)Art galerij een ansichtkaartenstandaard waarvanaf de bezoeker GRATIS een handjevol liefdevolle kerstportretten van haar bijna 16-jarig Cotonnetje mee kunnen nemen.
Leo Janssen
