18 aug.-Volgens de Griekse beschrijving is het een bestuursvorm waarin de wil van het volk de bron is van legitieme machtsuitoefening.
Mooi geschreven en vertaald, maar wat nu wanneer die machtuitoefenaars (de politieke partijen) zelf interne regels opstellen waardoor het democratisch besturen niet echt goed mogelijk is?
Is er ooit wel eens bij stilgestaan dat vrijheid van meningsuiting juist door die interne regelgeving wordt belemmerd en dus strijdig is met de Grondwet?
Een goed voorbeeld is dat bij sommige politieke partijen in hun huishoudelijk reglement (dus interne regelgeving) is opgenomen dat naast lid zijn van die partij er geen ander partij lidmaatschap mag worden aangaan, anders gezegd, meedenken met anderen. Een rechtstreekse beperking dus van de vrijheid van meningsuiting, maar kennelijk door velen geaccepteerd. Een merkwaardige regelgeving lijkt mij en zeker strijdig met de Grondwet. Zo kan het dus gebeuren dat personen die gekozen zijn om de macht uit te oefenen (en vanwege persoonlijke benoeming volgens de Kieswet) volledige zittingstermijnen kunnen uitdienen en daarmede, bij onjuist gedrag of houding, juist de democratie schade kunnen toebrengen.
Misschien om het nog duidelijke te maken een stukje van zich herhalende geschiedenis in de gemeente Laren in ’t Gooi.
Een politieke partij royeerde in 2018 enkele leden, omdat zij zich, naast hun voorkeur voor een landelijke partij, hadden aangemeld bij een lokale dorpspartij om ook mee te denken op dorpsniveau. Leden die vele jaren lid waren van hun landelijke partij en zich daarvoor hadden ingezet.
Maar het huishoudelijk reglement van die partij was leidend en dus besloot de partij hen te royeren. Een schandaal was geboren maar zoals zo vaak, de tijd heelde de wonden en velen lijken het inmiddels vergeten.
Maar zie, nu, anno 2024 ontstaat er door een vertrouwensbreuk met een zittende fractievoorzitter een zetelverlies in de gemeenteraad voor een partij.
In plaats van dat de betreffende partij moeite doet de vertrouwensbreuk, dan wel het discutabel gedrag van de fractievoorzitter, aan te pakken kijkt men weg en doet men weinig, waardoor de Kieswet het werk doet en een automatische benoeming van een nieuw raadslid volgt. Ook een lid van de betreffende partij die uit onvrede die partij de rug toekeert en zelfstandig verder gaat. En als kers op de taart krijgt het nieuw benoemde raadslid van zijn partij, waarvan hij wel lid is en blijft, het bericht van voornemen tot royement omdat hij niet namens hen spreekt. Er bestaat een slogan binnen de politiek: “Laat iedereen vrij, maar niemand vallen”? . Wordt dit bedoeld met democratie?
Vraag is of dit soort regels in huishoudelijke reglementen de democratie wel dient en niet alleen de macht van een partij, echter de partij vergeet dat zij uit mensen bestaat die zich inzetten en zonder die mensen een partij geen bestaansrecht heeft.
Blijft dus de vraag in hoeverre interne regelgeving van politieke partijen uitvoering van het democratisch besturen beïnvloedt.
W.C.Paul van der Maas
Dit hoort naadloos bij het verhaal van W.C.van der Maas
Fijne zondag Leo.
