19 okt.- Afgelopen vrijdag werd in de Historische Kring van Laren het nieuwe boek onthuld; ‘De parels van Laren’. Samengesteld door het oud -gemeenteraadslid en ansichtkaartenverzamelaar de hoogbejaarde, maar nog altijd springlevende auteur Wiet de Boer (90) en prachtig vorm gegeven door Hans Schaapherder, bestuurder van de Historische Kring Laren en de Erfgooiersclub ‘Stad en Lande’.
Jammergenoeg kon ik er zelf niet bij aanwezig zijn vanwege een bezoek aan het ziekenhuis voor de diëtiste en het cardio-fysio-gedoe.
Het eerste exemplaar, zo las ik, werd tijdens een feestelijke bijeenkomst overhandigd aan burgemeester Nanning Mol, die op facebook uitbundig reageerde met
‘Jullie hebben samen een prachtig boek gemaakt. Een schitterende en uitbundige weergave van de geschiedenis van ons heerlijke dorp en haar kleurrijke inwoners. Dit boek is een absolute must voor alle inwoners en hoort in iedere schoen en onder elke kerstboom!‘
Een mooiere reklame lijkt me niet denkbaar.
Maar toch met zo’n steuntje in de rug van onze eerste burger ben je er nog niet. De publicatie is door beide heren zelf uitgegeven. Financieel nogal een risico, want als je zo’n boek verkoopt via de boekhandel, ben je al gauw een hoog percentage van de verkoopprijs kwijt. ( Zelf betaal ik op mijn Bol-an boeken bijvoorbeeld. ruim 35%.) Daar is veel, maar ook weer niets op tegen, want ook de boekhandels hebben het zwaar. Zeker met een mogelijke BTW verhoging op komst!
Boeken maken en uitgeven over het dorp blijft financieel gezien een risicovolle zaak.
Het is dus belangrijk en haast noodzakelijk om zelf zoveel mogelijk ruchtbaarheid te geven aan het nieuw te verschijnen boek. En dan ben je in ons dorp al gauw aangewezen op de lokale nieuwsvoorziening zoals BEL Nieuws, Bol-an, NH Gooi, Dorpsradio, Larens Journaal en diverse particulieren die de release op hun sociale media willen zetten.
Belangrijk, misschien. wel het belangrijkst, is natuurlijk ook de Gooi- en Eemlander.
Daarom was het geweldig dat de regionale krant dit weekeinde een volle pagina wijdde aan Wiets laatste boek, aldus de verslaggever. Alleen was het heel vervelend dat er twee keer dezelfde foto bij stond afgedrukt. De ene foto toonde een ansichtkaart van het Zevenend en de andere foto met dus dezelfde afbeelding kreeg als onderschrift ‘ Vroeger ging er een brug over de Coeswaerde’.
Slordig, iedereen maakt weleens een fout, maar altijd sneu als het jou overkomt.
Wat jammer is, is dat de oorspronkelijke foto, die bedoeld was er boven af te drukken, de uitdrukkelijke wens is van de auteur. Al jaren!
Niets liever wil Wiet dat dat bruggetje zoals dat rond 1900 de lokale vijver sierde , weer in Laren terugkomt. In de volksmond wordt ‘het houten obstakel’ ook wel gekscherend ‘het bruggetje van Wiet’ genoemd. Ergo het was er ook bijna gekomen als ik destijds niet spelbreker was geweest en had ingegrepen.
Toen ik namelijk als wethouder tijdelijk in het ziekenhuis lag, was er tijdens mijn afwezigheid geregeld dat dat bruggetje er zou kunnen komen als Larens Behoud het er mee eens was, dat er een verkeersrotonde – de uitdrukkelijke wens van een collega-wethouder- kwam voor ’t Bonte Paard.
Alleen ik was tegen en had toen ik nog niet in het ziekenhuis lag mijn bezwaar al voorafgaande aan de besluitvorming in het college aangetekend kenbaar gemaakt.
Dus vroeg ik bij terugkomst uit het hospitaal de voorzitter van Larens Behoud een leden vergadering bijeen te roepen om het standpunt over een eventuele rotonde alsnog in te nemen. De ledenvergadering stemde tegen en de rotonde en dus het bruggetje kwam er niet.
Wat schetste mijn verbazing dat het bruggetje van Wiet alsnog tevoorschijn kwam. Het dreef keurig in maart 2011 in de Coeswaerde. Geweldig in elkaar geknutseld door vrijwilligers van de Larense Brandweer. Een geweldige 1 april grap, vermoedelijk gefabriceerd door mijn ‘kouwe neef’ Gerard Bitter, een vakman en eerste klas timmerman.
Bol an mensen, binnenkort wordt de Coeswaerde in het kader van ‘Laren Regenklaar’ veranderd in een natuurlijke vijver. Eigenlijk een beetje net zoals in 1900. Als Wiet een beetje geluk heeft, kan het bruggetje er alsnog bij en komt het in de krant. Geniet van ‘het mooie boek De parels van Laren’
Leo Janssen
