De intelligente lockdown gaat langzaam van het slot. Restaurants mogen op 1juni weer open. Vooraf reserveren en voor slechts dertig gasten.
Het afgelopen weekend moest ik smakelijk lachen hoe restauranthouder Arlo Vlaar uit ’s-Graveland toch alvast openging: ‘Camper Dining’. De politie en handhaving kwamen kijken, maar konden hem niets maken. Zijn restaurant bleef van binnen voor zijn gasten vanwege de corona-maatregelen keurig gesloten, maar buiten bracht hij diezelfde gasten zogenaamd ‘aan huis’ een afhaalmenu uit zijn gerenommeerde keuken van drie luxe gangen voor 45 euro. In caravans die hij voor drie uur aan hen had verhuurd op zijn eigen parkeerplaatsen voor de deur. 116 couverts gingen er doorheen.
De eenmalige actie voor Moederdag haalde al de voorpagina van de Telegraaf, RTL Nieuws, Hart van Nederland: zelfs The New York Times kreeg er lucht van. Welke plek zou in óns dorp zoveel horeca-creativiteit kunnen herbergen, fantaseerde ik. Het al maanden leegstaande ‘Cha’? Dat asgrauwe terras met een parkeerterrein ernaast aan de Naarderstraat? Mijn gedachten dwaalden af. Jammer dat deze destijds zo gemoedelijke plek zijn sfeer nooit heeft teruggekregen zoals de raad in 2011 bij de sloop van het geliefde petit-restaurant ‘Oud Laren’ van Ria en Evert was beloofd. Geliefd, omdat Jan en alleman er zich in het Larense ‘pre-Loetje tijdperk’ de slibtongetjes en biefstukken voortreffelijk liet smaken.
Hoe kan het toch, dacht ik, dat de Larense Welstandscommissie, als eerste Schoonheidscommissie van Nederland door Henri Polak in 1912 opgericht om de architectuur van ons mooie villadorp te bewaken, een dergelijke zwart wit renaissance heeft goed gekeurd. Met een bouwvolume dat op deze plek door het ‘noodzakelijk’ verhoogd terras totaal niet bij ons dorp past. Heet dit nou historiserend bouwen of dient dit soort configuraties alleen maar de winstmaximalisatie van projectontwikkelaars?
Geldt dat ook niet voor het nieuw te bouwen 12 appartementencomplex aan de entree van ons dorp op de Stationsweg 1 dat het ‘wrakke’ Chinees restaurant Golden River moet vervangen, het voormalige stations hotel van Chris Hamdorff en latere restaurant de Hertenkamp? Ook dat bouwvolume is met de angst voor ogen van een nieuw ‘gat van Hamdorff’ en de roep voor kleinere betaalbare appartementen, alleen maar uitgedijd. En de Rabobank straks? Wordt het niet eens tijd dat de gemeenteraad en de Welstandscommissie zichzelf ‘historiserend’ onder de loep nemen?
Ach, Ria en Evert. Nergens at je zo lekker! Ria bakte. Haar veel jongere echtgenoot Evert serveerde. Ik wilde er Annemarie’s verjaardag vieren. Twee weken vooraf liep ik naar achteren, naar de keuken waar Ria als een tante Pollewop met blond permanent werd omringd door vijftien blaffende chiwawa’s en een krijsende papegaai.
“Is het welbekende ‘4-gangenmenu van 20 euro’ op 20 september voor 23 personen mogelijk, Ria?”, vroeg ik. “Nee”, was haar resolute antwoord.” Om zoveel biefstukken te kunnen bakken, waren er te weinig gaspitten en koekenpannen aanwezig. Haar alternatief: ‘kouwe rosbief’. Vervolgens werd haar man Evert naar Albert Heijn gestuurd – zeven gasten kozen voor slibtongetjes – om er 16 pakjes van 1,5 ons te halen.
Niets aan de hand op de feestavond zelf. Nog voor de borden waren afgeruimd, zat de stemming erin. Evert draaide vanachter de bar zijn favoriete schlagermuziek. Na het toetje danste het hele gezelschap en zong mee op de door mijn vrienden altijd verafschuwde muziek van Heino en Dennie Christian. Een onvergetelijke avond. Volgende week meer over Ria, Evert en hun aap!
Bron: Leo Janssen
