25 jan.- Het is grijs buiten, maar binnen schijnt de zon’, merkt Hélène van den Dungen, hoofd publiciteit Singer Laren op aan het begin van de persviewing. ‘Na Black Monday voelt het wel zo’, valt museumdirecteur Jan Rudoph de Lorm zijn collega bij.
Bewust gebruikt De Lorm ‘black’ in plaats van ‘blue’. Het donkergrijze weer en het gure politieke klimaat van de afgelopen weken waren ernaar. De wereld kan wel wat vrolijkheid gebruiken. De zonovergoten sfeer in een van de zalen van de nieuwe dubbeltentoonstelling van de bevriende Franse schilders Henri Martin (1860-1943) & Henri Le Sidaner (1862-1939) is er een prachtig voorbeeld van.
Niet in de laatste plaats door de verrassende samenwerking die het museum is aangegaan met de gerenommeerde Designstudio Kiki&Joost. Deze internationaal gerenommeerde ontwerpers/kunstenaars zijn verantwoordelijk voor de scenografie van de tentoonstelling. Elke zaal hebben ze met papier en verf zo vormgegeven dat je je er als bezoeker volledig in voelt ondergedompeld en wordt meegezogen in de wereld van de beide Henri’s waarbij thema’s als verlangen, positiviteit en de menselijke toets centraal staan.
Een unieke en vooral creatief frisse manier die de kunst van toen naar de dag van vandaag brengt.
Eerlijk gezegd vond ik destijds, toen ik in de jaren zestig voor het eerst met mijn vrouw Annemarie het werk van Le Sidaner in het Singermuseum zag, zijn schilderijen weliswaar knap en mooi geschilderd, maar weinig spannend, klassiek; een beetje saai eigenlijk. Er gebeurde niet zoveel op zo’n doek.
Ook Jan Rudolph de Lorm was in verwarring in de tijd dat hij als nieuwe museumdirecteur van Singer Laren aantrad en voor het eerst kennismaakte met de impressionistische schilderijen van Le Sidaner uit de omvangrijke collectie van Anna en William Singer. ( 12 stuks, de grootste museale verzameling )
In het voorwoord van de prachtig vormgegeven en goed gedocumenteerde catalogus stelt hij zichzelf de vraag: Waren de idyllische schilderijen van gedekte tafels ultiem mooi of buitensporig zoetsappig? Le Sidaner suggereert een wereld die bijna te mooi is om waar te zijn: de zichtbare werkelijkheid gezien door een roze bril.
Ruim 10 jaar geleden vond De Lorm het antwoord in Tokio. Hijmaakte mee hoe Japanse bezoekers vielen voor Sidaner’s intieme wat dromerige scenes. De Lorm’s ‘modernistiese vooroordelen’ – zo voelde hij het- smolten er weg als sneeuw voor de zon. Waarom zouden wij niet mogen genieten van een zonovergoten wereld zonder rafelranden die lange tijd was verdrongen door de avant garde en afgedaan werd als ‘ultiem mooischilderen’ en ‘mierzoete super kitsch’.?
Dankzij een hernieuwde waardering in de kunstwereld krijgen Martin & Le Sidaner weer de erkenning die ze verdienen, aldus Anne van Lienden. conservator Singer Laren. ‘ ‘Ook door ons eigen museum’, benadrukt ze. ‘Erkenning voor hun schilderijen met een subtiel lichtspel, verfijnde penseelstreken en intieme onderwerpen. Juist in deze tijd van onrust en onzekerheid is deze dubbeltentoostelling bijzonder relevant. Het escapisme dat hun kleurrijke schilderijen oproept, spreekt ons misschien wel meer dan ooit aan.’
De tentoonstelling is samengesteld door Yann Farinaux, de achterkleinzoon van Henri Le Sidaner, die al meerdere succesvolle exposities rond het werk van zijn beroemde overgrootvader heeft georganiseerd. Deze dubbeltentoonstelling, die eerder met groot succes in Japan te zien was, markeert een bijzondere hereniging van deze met elkaar bevriende en artistiek verwante twee Henri’s, die ooit zij aan zij exposeerden op de prestigieuze Salon in Parijs.
Bol an mensen! Als je van kunst houdt, stap in de beleving van deze zorgeloze schilderijen en laat je betoveren door de laag die de ontwerpers Joost & Kiki over deze dubbeltentoonstelling hebben gelegd. Dus weg met die winterdip en geniet even rusteloos van de Franse zon! Een roze wolk gevoel , recenseert de Volkskrant. Tot en met 11 mei.
Leo Janssen
