11 juli.-Tot en met 24 augustus is het in de Regio Noord- waar Laren vreemd genoeg onder valt – grote zomervakantie. Ons groene en charmante dorp is dan op zijn mooist. Ideaal voor een paar stevige blokkies om.
Tijdens mijn wandelingen van een duizendje of tien passen, die ik altijd op de eerste zaterdag van de maand samen met het Brinkhuis organiseer, merk ik altijd aan de wandelaars dat er voor hen nog veel plekjes zijn in ons dorp om te ontdekken . Of het nu de pittoreske straatjes zijn bij De Kamp richting De Pijl of de brede lanen richting Steenbergen naar de Eng.(via een smal voetpad!)I k zal er volop gebruik van gaan maken. Ik heb er – zoals de reclame zegt- ongelofelijk veel zin in- in.
De afgelopen week kon onze vakantie echter niet slechter beginnen.
Terwijl ik op mijn kantoor -’s ochtends rond een uur of zeven- mijn Bol-an website bijhield, stond opeens een hevig geëmotioneerde Annemarie voor de openslaande deuren naar de achtertuin.
‘De kippen’, riep en wenkte ze. Snel deed ik de deuren open, liep naar achteren in de tuin en zag in de hoek een totaal geplunderd kippenhok vol plukken veren en resten van onze kippen.
Annemarie stond er verslagen bij. Ze huilde.
’s Nachts had er zich een slachtpartij voor gedaan. Al haar guitige Wyandotte kippen waren dood. Twee ‘smalle gaten’ tegen de onderkant van het gaas duidden ‘het plaats delict’. Annemarie helemaal overstuur. Ze had ook zoveel plezier aan het houden van deze kippen beleefd. Wyandotte is een vriendelijk en rustig ras en erg makkelijk in de omgang. Met het geven van namen hield Annemarie haar beestjes uit elkaar. Bij twee lukte dat niet. Die noemde ze dan ook ‘de tweeling.’ Ze waren nog geen jaar oud. Het waren voor haar net huisdieren. We hadden ze -evenals de kippen ervoor-, gekocht bij de enthousiast kippenhouder Arie van ‘t Klooster in Eemnes.
‘Als ik ’s ochtends opstond, keek ik uit het raam en hoorde ze al’, treurde Annemarie. ‘Met handjes graan en handjes snoep en wat andijvie ging ik naar ze toe. Ook om een beetje met ze te’ kletsen’ Ze stonden dan al te ‘tappen’ van ongeduld. Ik was zo aan ze gehecht.’
Gelukkig kwam onze tuinman Ben Makker zoals iedere woensdagochtend er om 9 uur aan. Hij is een gepassioneerd kippenliefhebber en in zijn vrije tijd secretaris van de GPKV, de Gooise Pluimvee- en kleindierenfokkers Vereniging. Toen hij de puinhoop zag, trok zijn gezicht wit weg. Als geen ander snapte hij wat de ravage Annemarie deed.
Hij vermoedde dat het een marter is geweest die zo gewelddadig heeft huisgehouden. Later die ochtend bespraken we de mogelijkheden hoe we het kippenhok nog beter zouden kunnen verstevigen met betongaas zodat er geen vos, marter of fret meer bij kan. Desnoods met een lamp of geluidssignaal erbij zodra er onheil nadert.
De volgende dag realiseerde ik me wat een impact ‘de slachtpartij’ op Annemarie had gehad. ’Hoe krijg ik het uit mijn hoofd. Ik was er zo blij mee’, zei Annemarie nog steeds verdrietig , terwijl ze haar hond Snoetje borstelde.
’Wij zijn natuur’ dacht ik bij mijzelf toen ik richting het Singer liep voor de nieuwe expositie. Soms is die natuur wel erg wreed.
Het zal nog wel even duren voordat er weer kippensnoep kan worden uitgedeeld op het Mauvezand.
Bol an mensen, geniet van jullie vakantie. Of ‘wie wijs luistert hoeft niet op reis, het paradijs fluistert overal’ ,aldus de dichter Leo Vroman.
Leo Janssen
