2 sept.- Aan de rafelrand van ons dorp, in de door Springer begin twintigste eeuw ontworpen siertuin van Nardinclant, Houtweg 25, spat over tien dagen de ambitie van eigenaresse Linda van Steenis uit de grond. Vrijdag 10 september vindt daar tussen 17.00 uur en 20.00 uur de ‘INAUGURAL EXHIBITION NATURE AND AESTHETICS, REDEFINED’ plaats, een spannende internationale kennismaking met een veertiental kunstwerken van nationaal en internationaal museale kunstenaars: fantasievolle verbeeldingen als ‘Agartha’ over een verborgen land in het midden van de aarde, gecreëerd door Abel Wolff of ‘Enantiodromia’, een beeld-in ongewoon transparant materiaalgebruik- van een ijl meisjesfiguurtje dat wijdbeens ontgoocheld een harde landing maakt. In wat voor werkelijkheid?
Verliefd op Annemarie, eind jaren zestig, struinde ik met haar op vakantie door de oudste tuin van Parijs, de Jardin des Tuileries en maakte kennis en bewonderde de bronzen naakten van Aristide Maillol, het begin van een liefde voor tuinen in combinatie met beeldhouwkunst die nooit is overgegaan. Niets mooiers om je te verwonderen of uit te waaien in de beeldentuin van Kröller-Müller op de Hoge Veluwe. Conservator van de expositie op Nardinclant is Hans-Peter Schoonenberg. Met de paplepel kreeg hij als kind de liefde voor kunst ingegoten. Al 25 jaar is hij bevriend met Linda. Hij noemt zich een cultuurprojectontwikkelaar en verbindt economie met kunst en cultuur. Foto-biënnales in Amsterdam en Zuid-Afrika staan op zijn c.v., hij transformeerde het destijds lokale fotofestival Naarden naar het internationale Amsterdam Photo en stuurde – zowel artistiek als zakelijk- gedurende decennia vastgoedprojecten aan zoals de oude diamantfabriek van Asscher in De Pijp. Het ministerie van Economische zaken bood hem daarbij- met een forse 3-jaarlijkse subsidie- een helpende hand. Aan de telefoon vergelijkt hij Laren met Amstelveen, de randgemeente van Amsterdam dat aanvankelijk niet gecharmeerd was van een Cobra museum. ‘Het is er gekomen vanuit ondernemerschap. De VVD-wethouder riep: “Hoe dan ook, we gaan het doen” en profileerde zich ermee als kleine gemeente. Vanuit dit soort perspectieven – een kernaspect van mij- willen we ook gestalte geven aan Nardinclant. Een organische wordingsgeschiedenis. Linda zei: “Laten we beginnen met een carte blanche. De boel wat opschudden. We zien wel waar we uitkomen. Laren is een mooie gemeente. Wat kunnen we betekenen de komende tien jaar waarbij wij een belangrijke spil willen zijn in de realisatie van een nieuwe culturele infrastructuur die een duidelijke verbinding legt met economische aspecten. Deze expositie is de eerste stap. We starten eigenlijk met de herinrichting van de tuin, het terugbrengen in oude stijl. Een revitalisering die parallel loopt met gedachtes over hoe je kunst en cultuur kunt zien in een hele mooie esthetische omgeving en waar je dus allerlei contrasten en allerlei perspectieven op jezelf kunt loslaten. Het sterke van kunstwerken is dat iedereen zijn eigen interpretatie eraan kan geven. Deze expositie is niet alleen een tool naar jezelf, maar ook een waardevolle aanvulling hoe je met de natuur omgaat.’ Aan het eind van het gesprek benadrukt hij het intergenerationele aspect van de kunstenaars. ‘Ouwe rotten met een frisse blik– boven de dertig ben je tegenwoordig al gauw uitgeteld- en jonge ‘emerging’ talenten.’ ( Tot 24 oktober bent uwelkom: Corona (Covid 19) RIVM measures apply.)
Leo Janssen
