13 okt.- Het kan niet anders of menig koffietafel in Laren bezwijkt binnenkort onder het gewicht, liefst 2,5 kilo!, van het oogstrelende eeuwboek ‘Toneelgezelschap De Papegaai 100 jaar in Laren’: 435 pagina’s, full colour, boordevol informatie, geput uit uniek – nog nooit gezien! – historisch materiaal van duizenden foto’s, film, video, programmaboekjes, affiches, krantenartikelen, vergaderverslagen en meer dan 20 interviews.
Afgelopen vrijdag was de presentatie tijdens een originele ‘boekenborrel’ in het Brinkhuis. Mede-samensteller Michiel van Seggelen: ‘Eerlijk gezegd had het vorig jaar september – het feitelijk eeuwfeest – al klaar moeten zijn. Oorspronkelijk zou het 160 pagina’s tellen, maar corona heeft ons een jaar extra gegeven
De redactie is er zéér intensief mee bezig geweest.’ Niets lijkt door de lustrumcommissie te zijn overgeslagen. Een kleurrijk feest van herkenning voor toeschouwers en spelers. Naast honderden foto’s, en originele bijdragen van een vijftiental auteurs, wordt ook een uitgebreid register vermeld van álle gespeelde stukken, professionele regisseurs, spelers, en medewerkers.
Van Seggelen: ‘We hebben tien stapels gemaakt met alles wat we per decennium konden vinden en dat aan tien schrijvers gegeven waarvan we wisten dat ze een leuke pen hebben. Ieder heeft zijn of haar eigen verhaal verteld. Het boek laat goed zien dat we als amateurgezelschap altijd naar een hoog niveau hebben gestreefd door professionele regisseurs aan te trekken. Ko Arnoldi (1883-1964) is daar een sleutelfiguur in geweest. Hij heeft het gezelschap een plek gegeven en eisen gesteld aan de spelers. Hij paste er wel voor op – ook voor zijn eigen imago- dat in de krant verscheen ‘het was wel een aardig stuk, maar verder was het niet veel.’ Het boek vertelt ook over de mensen achter de schermen. Misschien staan er zes op het toneel, er werken er minstens twaalf keihard achter het toneel.’
Niels Onkenhout is sinds 2015 voorzitter. Van huis uit heeft hij De Papegaai met de paplepel ingegoten gekregen: ‘Het wordt steeds lastiger om theaters vol te krijgen. Het is zo makkelijk om niet naar het theater te gaan en met chips op de bank een serie op Netflix te gaan bingewatchen. Ik probeer in Laren en Blaricum ons gezelschap levendig te houden door aan ons publiek kwaliteit te leveren, dat ze elkaar in de pauze van een voorstelling en na afloop aan de borrel gezellig kunnen ontmoeten, en ze te verrassen door af en toe met een toneelstuk de grens op te zoeken, of door stukken die we zelf schrijven: een mix van toneel waar ouderen, maar ook de jeugd in meespeelt (zoals in de lustrumvoorstelling in november)
We zijn geen gezelschap van verplatting of vervlakking, maar mensen die bijdragen aan het cultureel erfgoed van het dorp. We staan op schouders van vorige Papegaai-generaties. We gaan mee met de tijd, en blijven relevant. We zijn in staat gebleken interessante stukken op de planken te brengen, en nieuwe aanwas te creëren bij de jeugd. Vroeger was de Papagaai misschien een heel elitair bovenlaagje in het dorp, inmiddels is het breed gedragen. Bol an mensen, kopen dat boek, geniet van de tijdsbeelden die het oproept, verlies je in 100 jaar Larens toneel. Een aanrader!
Het boek is voor € 49,95 te koop. www.depapegaai.com.
Leo Janssen
Leo Janssen
