18 juli.- Zaterdagmiddag 16 juli is op 79-jarige leeftijd Gerard de Leeuw overleden, één van de laatste Larense dorpskarakters. Wie kende Gerard niet; de timmerman die hield van zijn postduiven en met zijn ‘fluweeltje’, een mooie rode duivin meerdere prijzen won bij postduivenvereniging ‘De Zwaluw’ aan de Heideveldweg. ‘Fluweeltje’ siert dan ook de binnenkant van de rouwkaart. In 2006 zette ik Gerard op de kiek: op zijn klompen in geel t-shirt poserend voor zijn schilderachtige karakteristieke huis aan de 2e Ruiterweg. Hij was de kleinzoon van de ‘Bokkenboer’ Gerrit de Leeuw ( grondwerker, wever van koedekken en houder – 4 jaar- van een geitenfokkerij- die getrouwd was met Geertje Poot, aardappelschilster voor de militairen op Crailo. De ‘Bokkenboer’ was een meer dan gewild schildersonderwerp toen Laren nog een echt florerend kunstenaarsdorp was en dorpskarakters al poserend voor een dubbeltje of stuiver (als ze te laat kwamen) op het doek werden vastgelegd door meesterschilders als Ferdinand Hart Nibbrig, Albert Neuhuys, Lou Loeber, Emanuel Van Beever. Hendrik Krabbé en Baruch Lopes de Leao Laguna. Vanwege die meer dan interessante familiegeschiedenis wilde ik Gerard de Leeuw meer dolgraag voor ‘Bol an’ interviewen, maar dat zinde de hem geenszins. Vrolijk en nors tegelijk, leunend over zijn houten hek met die fel priemende blauwe ogen die je vol wantrouwen aankeken van ‘ik heb je door’, weigerde hij het vriendelijke verzoek, want de geboren en getogen Laarder hield niet van publiciteit. Hij vond het maar ‘opsmuk en bombarie’, aldus zijn dochters die hun vader omschrijven als een vrije vogel, eigengereid, maar met een hart van goud. ‘Hij had dan ook die prachtige bijnaam van ‘De narrige bok’.’
Gerard was vaak in zijn volkstuin te vinden die aansluit bij de volkstuintjes aan de rafelrand van het dorp. Vroeger was de grond en de akkers tegen de grens van Blaricum in het bezit van zijn opa en overgrootvader. Gerard hield veel van Laren. ‘Hij is er alleen uit geweest toen hij als marinier diende op Aruba en Bonaire’, vult de familie aan. ‘Veelal maakte hij een praatje met de hondenbezitters die in de omgeving hun dagelijkse ommetjes maakten. Hij kende iedere hond bij naam. Hij hield de mensen ook aan voor een praatje. Sommigen schrokken wel eens van zijn kritiek en van zijn directheid. De voorkant van Gerard’s rouwkaart is een schilderij dat gemaakt is door een buurtbewoonster, Barbara Rubens . ‘Ze kwam een keer de tuin inlopen en vertelde dat ze van haar leraar op de academie een markant figuur moest schilderen. Ons vader voelde zich trots en vereerd. Vooral in de traditie zoals ook zijn grootvader vaak model had gestaan. Aanstaande zaterdag zal Gerard de Leeuw naar zijn laatste rustplaats worden gebracht. Rond half 4 in de middag zal hij met paard en wagen langs zijn huis via het pad naar de moestuin richting parkeerplaats van de Biezem worden gebracht en van daaruit naar het crematorium bij Anna’s Hoeve in Laren. Als eerbetoon wil de familie dat zoveel mogelijk buurtgenoten zich met hun hondjes langs het pad van de tuintjes verzamelen in het bosje naar de parkeerplaats van hockeyclub en zwembad. Bol an mensen, deze week verschijnt er geen Laarder Courant de Bel in verband met de vakantie. Vandaar dus alleen de column op de website en later in het boek Bol an Deel 3. Ik wilde niet aan het overlijden van deze markante dorpsfiguur die Laren zoveel karakter gaf, voorbijgaan.
Leo Janssen
