22 dec.- De Bol-an over mijn genoodzaakte ommetjes met ‘Snoetje’, omdat Annemarie onlangs met haar puppy op de Torenlaan is gevallen en sindsdien krukken haar houvast geven, heeft veel lieve reacties voor haar teweeg gebracht.
Dank jullie wel hiervoor, want mijn vrouw kan het goed gebruiken, zeker nu de MRI deze week uitwees dat er breukjes en scheurtjes in haar bekken zitten en de genezing, aldus de orthopeed, wel drie tot zes maanden kan duren.
Geen ommetjes, maar gehannes met die stokken en dat vlak voor de Kerst.
Er was nog iets opvallends. Aan de deur aan de zijkant van onze boerderij hing verrassend een plastic zak met een bak vol erwtensoep met worst. Zaterdag hebben we ervan gesmuld. Maar wie we moeten bedanken? Wie die gulle culinaire topper is?
Niet Wim Jordaan -hij had het kunnen wezen-, de columnist/liedjes schrijver die mij vrijdagochtend bij Albert Heijn vertelde dat hij nogal onder de indruk was van het televisieprogramma ‘Het uur van de wolf’ over Detroit dat begin vorige eeuw dankzij de auto-industrie uitgroeide tot de rijkste stad van Amerika, maar na decennia economisch verval in 2013 op het punt stond failliet te gaan. Er gingen stemmen op het museum, het DIA (Detroit Institute of Arts), de trots van de stad met een waanzinnige kunstcollectie, te verkopen en de vraag rees en in de documentaire speelde de vraag ‘hoe belangrijk kunst nog is wanneer armoede op de loer ligt’?
Wim zou het best leuk vinden daar een boom over op te zetten.
Destijds speelde zoiets ook in Hilversum met de verkoop ‘Ruitvormige Compositie met Twee Lijnen’ van Piet Mondriaan, de wereldberoemde kunstenaar die vóór de Eerste Wereldoorlog in Laren tot het abstraheren van zijn werk kwam.
In 1931 gaven Mondriaans vrienden dit werk – kosten 500 gulden-, cadeau aan de gemeente. De wethouder van Cultuur van de Dudok-stad zag er in 1987 niet veel in, rook zeven miljoen gulden en wilde ervan af om het rijksmonument Gooiland op te lappen.
Kunstminnend Nederland kwam in opstand, zij bleef bij haar standpunt en minister Elco Brinkman greep in om verkoop op de vrije markt te voorkomen. Amsterdam en drie grote sponsors, waaronder de Vereniging Rembrandt, namen ver beneden de marktwaarde voor 2,5 miljoen gulden het schilderij over voor het Stedelijk.
Hilversum bleef zitten met de gebakken peren. Schilderij-opbrengst en rijkssubsidie waren niet toereikend. De domoren!
Wim Jordaan te midden van de kerst-aanbiedingen bij de grootgrutter ‘deed mij’ een pikant voorstel. ‘Vijf Anton Mauves voor een Brinkbus!
I don’t blame him, voor één goede Mauve kun je wel drie bussen aanschaffen, schatte Erik Hurink in, die het Larens vervoerfenomeen (kosten 25.000 euro) in het leven riep en vorige week verantwoordelijk was voor een schitterende Lichtjesparade compleet met Santa Claus, Coca-Cola, brandweer, kerststal, assepoesters, kamelen, driekoningen, etc.
In Detroit redden mecenassen de 60.000 kunstwerken (Rembrandt, Matisse, Breughel, Picasso, Van Gogh, waarde 15 miljard dollar!) door een strategisch akkoord met de gemeente te sluiten.
In Laren is dat niet nodig, hoewel een verwarmde Brinkbus zeer welkom is, wil het lokale vervoer niet stoppen de komende drie wintermaanden.
Bol an mensen, Vrolijk Kerstfeest en o ja de erwtensoep was van Marijke, medebestuurslid van Laren Klassiek, de schat!
Leo Janssen
