28 apr.- De wekker sloeg al vroeg alarm op Koningsdag. Snel douchen, een croissant en met de fiets richting kermisterrein naar ‘de traditionele’ Piekiesmarkt. Ook dit jaar was het Oranje comité niet bij machte voor een tweede opeenvolgende keer genoeg vrijwilligers bij elkaar te brengen voor het organiseren van deze vrijmarkt voor de allerkleinsten. Een landelijk probleem waar veel Oranje comités mee te kampen hebben.
Vorig jaar werd ‘het afblazen’ gered door de vrijwilligers van Le Bocque. Dit jaar pakten ‘vaders en moeders uit het dorp’, gealarmeerd‘ op facebook ‘dat het niet door zou gaan’, het op. En door het enthousiasme van burgemeester Nanning Mol zegden ze toe de Piekiesmarkt dit jaar en ook de komende jaren te begeleiden.
Even na zessen bij een opkomende zon waren de kinderkamers en zolders van Laren al volledig leeggehaald en uitgestald. Ondanks de waarschuwing van het Rode Kruis de vrieskou van de afgelopen nacht niet te onderschatten, zaten de kleintjes er met hun dekentjes en warme kleding toch wat verkleumd bij. ‘Het is meer weer voor Oud & Nieuw’ riep een vader die net zo kou kleumde als zijn kind.
De burgemeester had zodra de bakkers open waren croissants gehaald voor de nieuwe organisatoren.
Naarmate de zon steeg’ werd het almaar drukker en kwam de verkoop op de Piekiesmarkt goed op gang. Van zelfgebakken choco cupcakes en tot zelf gemaakte muziek ( op viool en mondharmonica) en van allerlei soorten kinderspeelgoed en kinderkleding tot vers geschraapte wortels die gedipt konden worden in Frouk’s sla sausje.
Wat iedere editie weer opvalt is de creativiteit van de LMS, de Larense Montessori School. Naast het ballengooien, ook dit jaar opnieuw ‘Sla de tomaat’ Gooi de vrucht voor 1 euro in de pvc -glijbuis. Rolt ie eruit met een vaart, sla dan de rode en sappige tomaat met een wat smal uitgevallen hamer tot moes. Als het je lukt krijgt je je inzet terug. Tweemaal.
Topattractie dit jaar. ‘Aai mijn mopshond voor 1 euro of ga met haar op e foto!
Wat geweldig dat het sfeervolle evenement voor de kleintjes met deze nieuwe groep vaders en moeders door kon gaan.
Koningsdag werd voortgezet onder muzikale begeleiding van muziekvereniging Sint Jan in de fraai gerestaureerde muziektent. Allereerst met de Aubade, vervolgens de huldiging van de dit jaar twee koninklijk onderscheiden dorpsbewoners ,mevrouw Jansonius en de heer Huisjes, het zingen van het Wilhelmus en een driewerf uitbundig hoera voor de Koning.
Als altijd aansluitend was het genieten geblazen van het traditionele ringsteken. Ook dit jaar trokken de twaalf versierde sjezen weer grote belangstelling. Goed dat dit folkloristisch erfgoed dat herinnert aan het oude boeren – en weversdorp van weleer nog bestaat.
Geldt dat over enkele decennia ook voor de wat kakkerige ‘tongue-in-cheek’ variant met 8 cabriolets’s waar Gooise vrouwen rond 13.00 uur hard maar veilig rijdend vanaf de achterbank van hun lelijke eend of dikke BMW hun stok achter het handvat vasthoudend, door de ring proberen te steken?
Het optreden van de vertrouwde en ‘professionele’ MCC heb ik jammergenoeg moeten missen net zo als Gorre &Zo en Robby Grand.
Tegen vijven barstte het feest pas echt los. Op de fiets vanaf het Mauvezand richting Mauve en ’t Bonte paard moesten bij slagerij Jan de Vries ‘de oranje oordoppen’ al in. Bij Mauve en t’ Bonte Paard hing men met de benen al buiten. Nog nooit gezien in Laren, zo massaal. Het kruispunt liep door de massa mensen vast. Auto’s konden er dankzij de hoeveelheid politie voorzichtig door. Ook zij genoten gelukkig.
Larens partyband Sonny’s Inc. trok alles wat blond en Goois was naar zich toe, maar Mauve met DJ RO, MC CORAL en SAXSYMBOL evenzeer. Jammer dat er een ambulance moest komen voor een vrouw die op de tafel danste en hard in het hekwerk terecht kwam. Toen de ambulance een kwartier later was verdwenen, draaide het dorp’ weer door, Dronk het, danste het en zoop het zoals het op Koningsdag nog nooit had gedaan.
Nu, vrijdag, de volgende dag, weer terug naar de basics. Naar de plechtigheden en herdenkingen rond 4 en 5 mei.
Bol an mensen ,wat leven we in een bijzonder dorp. Kleurrijk, vol uitersten, maar gedragen door zijn bewoners. Chapeau!
Leo Janssen
