4 mei.-Een idyllisch beroep, schaapherder. Met de honden, een krukje, starend over schapen die grazen. Dat is het beeld dat je ziet op de heide. Maar achter dit tafereel schuilt een groter plan. De schapen staan te grazen om de heide open te houden. Zij eten de grassen en jonge boompjes weg. Dit is een beheermaatregel die wordt ingezet om de heide te behouden. Wanneer we niks doen, groeit de heide dicht en wordt het bos.
Om dit zorgvuldig te doen voeren wij een jaarlijkse begrazingsronde uit met de beheerders. Wij kijken dan hoe de gebieden erbij liggen na de begrazing van het vorige jaar. Gezamenlijk wordt dan bepaald of er voldoende begraasd wordt, minder of juist meer moet of zelfs een jaar overgeslagen. Ook kwetsbare flora en fauna wordt in beeld gebracht zodat deze niet zullen beschadigen door de kudde.
Hieruit komt een begrazingsplan waaruit een route wordt gemaakt die gelopen kan worden met de kudde. Vanuit de nachtkralen, omrasterde nachtverblijven op strategische plekken, moet het maximaal een half uur lopen zijn om op de graasplek te komen.
Op een digitale kaart houden wij bij waar we hebben gestaan met de schapen, met hoeveel schapen en hoelang. Ieder jaar komt hier dan een soort ‘vlekkenkaart’ uit en zien wij goed waar we veel of weinig hebben begraasd. Dit is basis voor het begrazingsplan voor het volgende jaar.
Wil je de kudde zien? Wij zijn deze week aan het werk op de Zuiderheide.
Mirjam de Hiep, hoofd veeverzorging en schaapherder GNR
