29 jan.- Zodra bekend werd dat hondenbezitters hun viervoeter tijdens de avondklok mochten uitlaten, verschenen er op de sociale media huurverzoeken voor golden retrievers, ruwharige dashonden en vuilnisbakkies. 150 euro voor ‘een blokkie om’ was geen uitzondering. Een nano seconde rekende ik me rijk. Zo’n weekje uitlenen van Doortje, ons Cotonnetje van bijna zeventien, levert al gauw een dubbele AOW op. Risico? Een definitieve uithuisplaatsing van mij door mijn vrouw Annemarie.
Zondag kreeg ik een appje van burgemeester Nanning Mol met een hondencartoon uit ‘De Ware Jacob’. Zijn zusje had hem dat gemaild. Boven de prent ; Honden-tentoonstelling op 9 augustus te Laren in het gooi. ‘De Ware Jacob’ was een populair satirisch weekblad tussen 1901-1910. Een middagje speuren in het krantenarchief van Delpher leverde het jaartal 1908 op. ‘De Internationale Eendaagsche Honden-Tentoonstelling belooft heel wat te worden’, schreef het Algemeen Handelsblad. ‘Vele fraaie prijzen waren reeds toegezegd.’
H.M de Koningin Moeder loofde een bronzen medaille uit, het erecomité een zilveren beker en de naar Noord-Afrika reislustige kunstschilder August Le Gras, voorzitter van de Nederlandsche Sloeqi (Arabische windhond)-Club, én voorzitter van het uitvoerend comité in Laren, een geschilderd portret van de winnende hond. Tenminste als dat beest door de Larense schildersbent als mooiste was beoordeeld en niet door de kynologen. Verder stelden tientallen Larense schilders hun werken als prijzen beschikbaar en deed de gemeente 25 gulden in de prijzenpot.
De tentoonstelling waarvan de netto-opbrengst bestemd was voor ‘de algemeene armen van Laren’, werd gehouden op een beschikbaar gesteld terrein van ‘de sigarenfabriek der heeren P.H.Smidt’. Het veertiendaags tijdschrift ‘De Revue Der Sporten’ deed verslag. ‘Het aantal ingeschreven honden was groot: 342 van 11 soms zeldzame rassen. Het weer werkte mee, zodat de toeloop van betalende bezoekers ver boven verwachting was: ruim 1100. (50 cent entree) Alles was tot in de puntjes verzorgd.’Mopperende en ontevreden exposanten hebben wij niet ontmoet.’ De tentoonstelling begon zaterdagavond met een concert voor Hotel Hamdorff op de Brink. Gevierde operasterren als Cato Engelen-Sewing,
en de ‘Nederlandse Caruso’ Joseph Orelio, traden op voor ruim 400 bezoekers. De volgende dag was de keuring om 1 uur afgelopen en was er een lunch, opgeluisterd door een ‘Weener damesorkest’. Dat was wel nodig, want er was op tachtig man gerekend en er kwamen er 200.
Bij het dejeuner nam August Le Gras het woord:’Mijne verwachtingen voor deze tentoonstelling zijn verre overtroffen. Wie had gedacht in ons kleine Laren een zóó groot aantal honden, van zóó mooie kwaliteit, bijeen te zullen zien. En met die honden kwamen zooveel autoriteiten op kynologisch gebied, dat mijn Larensch hart zwelt van trots’. Na de lunch werd een kiek gemaakt van het Comité en van de keurmeesters en exposanten. ‘Op het terrein heerschte een gezellige drukte. Toen om 4 uur de dameskapel daar verscheen en eenige nummers ten gehoore bracht, bereikte dit Kynologisch feest zijn toppunt.’
Zeventien jaar later – in 1925- werd de Kynologenclub Gooi en Eemland opgericht waarin Laarders een voorname rol speelden en de (nationale) hondenrally ontstond. Leuk zo’n appje van de burgemeester. Bol an mensen, blijf gezond.
Leo Janssen
