16 dec.- Nog steeds ben ik onder de indruk van die bloedstollende finale van de Formule 1-thriller ‘Eén rondje Abu Dhabi ‘.
Ik hoorde Laarder Frits van Amersfoort die Max Verstappen, 16 jaar oud, begeleidde met zijn racing- team van Formule 3 naar Formule 1 in het NOS journaal zeggen: ‘Max is méér dan zijn auto’. Daarmee duidend dat de Mercedes van de Britse opponent van de Limburger, de 7-voudig wereldkampioen Lewis Hamilton beter was, maar dat de 24-jarige Red Bull coureur weliswaar met een engeltje op zijn schouder – mag het een keer?- met dank aan teamgenoot Sergio Pérez,bijgenaamd ‘Checo’en crasher Nicholas Latifi- de race met zijn hoofd gewonnen had.
Bijna 5 miljoen kijkers keken afgelopen zondagmiddag naar het behalen van Max Verstappens eerste Formule 1-kampioenschap. Na Cruyff, Zoetemelk, Geesink en Krajicek legendarische sportgeschiedenis, toen Max in een alles-of -niets poging – zwart wit geblokt-, winnend werd afgevlagd. Euforisch overschreeuwde hij zichzelf via de radio over het bereiken van het doel dat hij zich met zijn vader Jos Verstappen zijn leven lang had gesteld.
Indrukwekkend hoe hij na afloop met gebalde overwinningsvuisten op de bolide ging staan, midden in zijn racing team dook en in de coulissen –achter het podium- even met zijn vader – gehurkt- ging zitten, hem in de ogen keek en de emotie van de doorgaans koele kikker de overhand kreeg.
Het was vader – Jos Verstappen reed zelf tussen 1994 en 2003 in de Formule 1-, en zoon gelukt!
De volgende dag blikte Max voor een Engelse camera terug op de race van zijn leven. Indrukwekkend wat het moment achter het podium met zijn vader Jos hem had gedaan. Max: ‘De race was een achtbaan van emoties toen het erop leek dat ik de strijd van Hamilton aan het verliezen was, maar ik heb altijd tegen mezelf gezegd: ‘ Ik ga door tot de laatste ronde. Ik ga het ze niet makkelijk maken. Ik bleef erin geloven dat er misschien iets op mijn pad zou komen op het eind van de race. Ik zat er zo dichtbij, maar ik kreeg in die laatste ronde opeens kramp in mijn been. Ik gaf plankgas en beet op mijn tanden. Het deed echt veel pijn. Het maakte de race nog mooier. Ik laat niet altijd mijn emoties zien. Maar na de finish moest ik huilen. Dit is alles voor me. Toen ik jong was, vond ik school niet leuk. Ik wilde iets doen waar je geen school voor nodig had. Als je je levensdoel hebt behaald, is dat geweldig. Voor mij en mijn hele familie . Zij moeten ook voor mij leven. Mijn vader was veel weg. Dat heeft hem mogelijk zijn huwelijk gekost en mijn zus moest mij en mijn vader missen omdat hij altijd bij mij was. Dit brengt heel veel rust . Het is niet voor niets geweest. Dat is heel bijzonder voor me.’
Wat een held mensen, en inspiratiebron voor velen. Ik kijk uit naar het titanen gevecht volgend race seizoen tussen Max en sportief verliezer Lewis Hamilton.
Wat kan sport adembenemend zijn, vooral met die volwassen kijk van een onstuimige, maar goed nadenkende Verstappen. Max is inderdaad meer dan zijn auto.
Leo Janssen. (Schilderij Paul0)
