17 juni.- Vorige week moesten Annemarie en ik vroeg uit de veren voor een sollicitatie in het Friese Noorden. De eigenaresse van de rashondenkennel had gemaild ‘om in aanmerking te komen op de wachtlijst voor een nieuwe pup’ ze eerst kennis wilde maken met de mogelijk nieuwe bezitter.
Een paar maanden zijn we al op zoek. Echt mee zit het niet. De nestjes met ‘Cotonnetjes de Tuléar’ zijn dun, zo niet amper gezaaid.
Vandaar dat we drie weken geleden verrast opkeken op de website van ‘Blue Moon Cottage’ in Saint-Georges sur Meuse dat er een cotonnetje van 7 maanden ‘disponible’ was.
Ik belde meteen Anne Delien, de Waalse fokster waar onze hond Doortje die oktober vorig jaar overleed, 17,5 jaar geleden geboren was. Helaas. Haar vriendin had de beschikbare hond op Anne’s site geplaatst, maar inmiddels al vergeven. Annemarie had zich er zo op verheugd.
De Belgische gaf me wel een tip van een fokster in Chaudfontaine. Aan de telefoon legde die me uit dat ze nog een laatste puppy – bijna 8 weken oud- beschikbaar had, maar die moest dan wel vóór zondag worden afgehaald. Een hond invoeren uit het buitenland kan echter niet zomaar. De puppy moet minstens 15 weken oud zijn, omdat ze pas een inenting tegen hondsdolheid krijgen als ze zo’n 100 dagen op de wereld vertoeven en deze vaccinatie werkt dan vervolgens pas na 3 weken.
Ik vertrouwde het allemaal niet. De druk van het moeten afhalen vóór het weekend en alle verhalen rond broodfokkers en malafide puppyhandel bij onze zuiderburen, onze dierenarts raadde het af. Een volgende tegenvaller voor Annemarie.
Ik vertelde erover aan Gerda Ligter, 23 jaar nachthoofd in het Sint Jansziekenhuis en een groot cotonnetjes-liefhebster die in Huizen woont. Ze had nieuws. Mogelijk dat er deze zomer een nestje kwam bij een fokster in Sellingen. Helaas, geen nieuwe puppy’s voorlopig, maar deze dame stuurde ons wel weer door naar het te bezoeken adres in Friesland.
’U kunt geen betere fokster hebben. Jarenlang is ze voorzitter geweest van de ‘Pekingees en Dwergspanielclub waaronder ook het ras Coton de Tuléar valt.’
We hadden opeens beet en werden door de hondenfokster gekandideerd als derde op de wachtlijst tenminste als eerst de ‘vuurdoop’ gunstig verliep.
Annemarie zenuwachtig, had weinig geslapen: ‘Het lijkt wel of we auditie moeten doen.’
Omdat we voor dag en dauw moesten vertrekken, had ze brood voor in de auto klaar gemaakt. Een vakantiegevoel. Via de A-6 richting Lemmer-Heerenveen-Leeuwarden, naar Berlikum. Een rustige rit door het platte land.
Joop Waasdorp, de Nederlandse Hemingway, zou zeggen: ‘Het is zo vlak, dat wanneer je op een krant gaat staan, je het helemaal kunt overzien.’
De deurbel verbreekt de Friese rust in de langgerekte straat in het terpdorp. Als de huiskamerdeur opengaat, stuift een leger cotonnetjes blaffend op ons af.
Circusartiesten, speels rennend van stoel naar bank in de armen van de fokster en omgekeerd.
Annemarie is overweldigd, kijkt haar ogen uit. Rinske, dierenartsassistente, heeft met haar rashondjes een enorme palmares: van winnares van vele hondenshows tot wereldkampioen in Bratislava. 2009 staat er op de grote gouden beker in de achterkamer. Het voor het eerst zwangere cotonnetje Kyanna (goddelijk, zacht, licht) bevalt over vier weken. Inderdaad een goddelijk typetje. Eind augustus mag er één uit haar nestje naar het Mauvezand. Annemarie kan niet wachten .(ik ook niet). Bol an mensen, geniet van de hitte. Het wordt minstens 30 graden zaterdag!
Leo Janssen
