1 sept.- Laren is weer terug van vakantie. Het dorp bruiste het afgelopen weekend van de feestelijkheden. Zaterdagmiddag begon het al met het unieke afscheid van de gebroeders Jan en Adrie van der Wardt.
Na 85 jaar sluit hun gezellige ‘ouderwetse’ dorpswinkel in tuin- en dierbenodigdheden aan de Sint Janstraat die zij 46 jaar geleden van hun vader overnamen. Rond de klok van twee uur begon voor beiden, geheel onverwacht, een spontane huldiging door buurtbewoners en trouwe klanten.
‘Wie hier als vriend naar binnengaat, komt nooit te vroeg, maar steeds te laat. Dat heeft voor jullie alle jaren gegolden’, schreef Thijmen Jacobse, dirigent van de Speuit in het receptie boek en zweepte zijn mannenkoor op tot, gezien de valse pruik van accordeonist Leo Vos, tot hilarische hoogte.
Daarna sprak de burgemeester met een bos kleurrijke ruikers in zijn handen: ‘Jullie hebben de zaak altijd met liefde gedraaid, maar zijn beiden ook wel toe aan een nieuwe fase. Wij niet! We gaan jullie vreselijk missen.’
De vriendelijke ‘dorpssfeer van weleer’ werd daarna verder ingekleurd door de boerenkapel ‘De Dorsvlegels’ en de ‘Klepperman van Elleven’ die gekostumeerd volgens de ‘traditie’ van het katholiek cultureel erfgoed uit begin twintigste eeuw, samen op de dam van de historische boerderij ‘Te Laren op de Dom’ speelden en dansten.
En terwijl tientallen dorpsbewoners met evenzoveel geschenken de ‘pensionado’s bedankten, het receptieboek tekenden en genoten van hapjes en drankjes, was op het kleine Brinkje voor de Sint Jansbasiliek ‘Le Bocque Live’ al begonnen.
Het plein was feestelijk versierd met priklampjes en vlaggetjes. Het podium omsloten door bars, foodtrucks en een waanzinnige oesterbar die de heerlijkste gerechtjes – surf(vis) & turf(vlees)- serveerden; van Italiaanse pizza’s tot spicy Cubanos. Dj’s en zangeressen vermaakten de boel.
Hoogtepunt ’s avonds – na de ‘Abba tribute band’- het optreden van Frans Bauer. Laren ging binnen een minuut uit zijn dak. Eén groot feest. Bijzonder dat de organisatoren deze act niet vooraf hadden aangekondigd en de volkszanger niet bij name hadden genoemd, anders was heel het Gooi erop afgekomen. Nu bleef het een dorpsfeest voor de Laarders.
De laatste dag van ‘Le Bocqe Live’ konden Annemarie en ik er niet bij zijn, want 28 augustus was dé langverwachte dag om ons puppy op te halen.
Opnieuw door een zonnige Flevopolder richting Friesland. Veel vlaggen langs de akkers. Ze lijken voor ons bestemd. Annemarie heeft zó naar deze zondag uitgekeken. Van de zenuwen nog naar het toilet voor we in Berlikum arriveren. Opnieuw bij de lunchroom in Sint Annaparochie. Aan de cappuccino naast ons twee oudere heren die op een landkaart nagenieten van hun tocht door het Noorden.
‘Geeft u nog lezingen?’ vraagt de mij onbekende man opeens. Verrassend. Hij blijkt in Laren aan de Ruiterweg te wonen.
Berlikum is- toeval of niet- feestelijk versierd. Ze vieren er hun dorpsfeest. Eindelijk krijgt Annemarie van Rinske, de fokster, Snoetje in handen. Er volgt een hele briefing van do’s en don’ts en we nemen afscheid. Het doet Rinske veel het Cotonnetje de Tuléar af te staan.
Thuis wachten Nanning en Erwin – net terug van het Oogstfeest- met een ooievaarskaart en een speeltje.
Snoetje verkent het huis. Heerlijk zo’n hond(je) op het Mauvezand. Een euforisch weekend. Feest. ‘Een kers op de taart’, zegt Annemarie.
Leo Janssen
