15 dec.- Wie Laren deze dagen bezoekt, waant zich ’s avonds betoverd in een wonderlijk winterparadijs. De kathedrale bomen op de Brink feeëriek verlicht, het geluid van nog onzekere kinderstemmen op het ijs of van wat ouderen die heerlijk rondjes schaatsen, ouders met familie en vrienden aan de glühwein en poffertjes, winkels met exclusieve kerstcadeaus en wie wil, kan zich ‘bijwarmen’ in het Brinkhuis.
Hoogtepunt deze feestelijke decembermaand is de Lichtjesparade. Drie jaar geleden toen de tocht voor het eerst werd gehouden, onderscheidde het sprookjesachtige evenement zich door deelname van een schaapskudde. ‘De dames’ zoals herder Rozenn le Buhan haar beesten noemt, prachtig behangen met lichtjes en verwonderend bekeken door een duizendkoppig publiek.
Dit jaar moet organisator Eric Hurink samen met ondernemersorganisatie Bijzonder Laren het zonder schapen doen, maar creatief als hij is, lukte het hem een 200 meter ‘electrical parade’ samen te stellen met als hoogtepunt de iconische Coca‑Cola kersttruck. Inclusief Santa Claus en elfjes.
Voor ‘kerstaholics’ begint de kerst pas echt als deze wereldberoemde magische vrachtwagen aan hun ogen voorbij terkt.
In Engeland ligt dat anders, schrijft het Algemeen Dagblad. ‘De verlichte vrachtwagen, is omstreden vanwege de aantrekkingskracht op kinderen. De Britse overheid vraag zich af of ‘de kerstkaravaan van de suikerdrank’ wel past bij het tegengaan van vetzucht en tandbederf bij de jongeren. (Fans kunnen zich laten fotograferen en krijgen een koud blikje cola aangereikt).
In ons dorp zal het allemaal wel meevallen. Spectaculair is het in ieder geval wel als de ander halfuur durende stoet vanaf Singer Laren toert door Naarderstraat, Van Nispenstraat, Nieuweweg en eindigt met een rondje Brink.
Het blijft natuurlijk jammer dat de ‘Larense’ kudde niet door het dorp trekt. In de tijd dat ze voor het eerst -op straat!- aan Laren werd gepresenteerd – ik was die dag locoburgemeester- vroeg tijdens de rondtocht door het dorp beeldhouwster Barbara Kluiver of ik kon regelen dat de kudde – in het centrum verbaasd gadegeslagen door het winkelende publiek- ook even langs haar atelier op de Molenweg kon komen.
Met schaapherder Johan Griffioen liepen we naar haar oude smederij. Wat een lekkernij! Binnen no time was haar haag aangevreten en nagenoeg verdwenen.
Eenzelfde lot trof Singer. Eind 2009 vond er met het Teylers museum een dubbeltentoonstelling plaats over meesterschilder Anton Mauve. Mij was gevraagd iets bijzonders te bedenken voor de opening – achter elkaar en op dezelfde dag-in beide musea. Eerst ’s ochtends voor de Teylers genodigden in Haarlem en vervolgens ’s middags na de lunch met hen per bus richting Laren. Ik had bedacht dat die bus om een eerste indruk van de Larense opening te krijgen eerst even moest stoppen op het Laarderhoogt door een op zijn fluit blazende conducteur ( Elske de Groot-Klein van de Historische Kring) te midden van opgewekte rookwolken van de destijds beruchte Gooise Stoomtram om vervolgens de Naarderstraat ‘af te dalen’ naar de Villa Ariëtte, het huis waar de schapenschilder de laatste vier jaar van zijn leven had gewoond en daar uit te stappen op het plein er tegenover bij de theateringang van Singer Laren.
Tijdens die anderhalve kilometer kregen de genodigde buspassagiers een ‘mini cursus’ Larense kunstgeschiedenis 1884 -1888. Het gezelschap, inmiddels uitgestapt, bewonderde voor de theaterdeuren het kleurrijk gekostumeerd ‘tableau vivant’ met Anton Mauve, zijn vrouw Ariëtte, Jan Hamdorff, kunstenaars en de opgestelde Larense kudde waarmee Mauve -al schilderend- in Amerika zo beroemd mee was geworden.
Eén schaap zag dat een toegangsdeur op een ruime kier stond. Ze wurmde zich naar binnen en als er één schaap over de dam is…. Binnen een paar minuten was het tapijt, voor de tentoonstelling vernieuwd, onder gescheten, om over de lucht nog maar te zwijgen.
Bol an mensen, geniet vrijdag van de lichtjesparade zonder schapen!
Leo Janssen
