7 mei.- Onlangs kwam ik Michelle tegen, onze nieuwe wijkagent in Laren. Ze vertelde dat ze een contract heeft voor 27 uur waarvan veertien uur binnen en met een beetje mazzel de rest van de tijd buiten. Met de ruggesteun van ‘good old’ wijkagent Remco Wessels goed voor een kleine 12.000 inwoners. Dat is nogal wat anders dan het Larense politiecorps dat mid jaren tachtig ons dorp bestierde: 34. Voor minder dorpsgenoten! Door fusie met de rijkspolitie in Blaricum groeide het aantal uit tot recordhoogte: 47!
‘Pure luxe’, geeft burger politieman Paul van der Maas ( 73) toe, ‘ Waar nodig verleenden we hulp aan de burgerij. We waren zichtbaar, nu is alles bij de politie verbureaucratiseerd. Meer en meer managementlagen willen het voor het zeggen hebben. In mijn tijd hielp je weleens een gezin dat met pech op de A-1 midden in de nacht aan de kant van de weg stond en naar Amsterdam moest. Je belde de meldkamer en dan was het in orde en bracht je ze naar huis.. Dat gaf goodwill. Volgens mijn bescheiden mening had laren het beste politiecorps van Nederland.’
Vanaf zijn 16e werkte Paul 32 jaar lang bij de politie. Sinds 2005 woont hij in Laren, in het achterste deel van de rijksmonumentale boerderij (ca 1650) op de Kerklaan, destijds domicilie van de markante Laarder Fok Calis (1882- 1972), erfgooier, melkboer, brandweerman, oprichter van het Oranjecomité, één van de eerste Kleppermannen en initiator van boerenspellen op Koninginnedag – op het onverharde kermisterrein- als ‘ hemdenrace’ en ‘hooibalen stapelen’.
In de ‘stal’ omgetoverd tot sfeervolle woonkamer, vertelt de gepokt en gemazelde Paul, honderduit over zijn politieverleden. Als geboren Rotterdammer, opgeleid in civiel recht, kinder- en zedenzaken en administratie bij het toen 1500 tellende politiecorps van 010. trouwde hij 18 jaar oud Elly die bij een gegoede drogist op de lijnbaan werkt. Ze kregen een woning in Hoogvliet met een extra toelage in verband met gevaar op Shell ontploffingen, Paul studeerde recht- en bestuurskunde, werd daardoor gevrijwaard van militaire dienst en vertrok, getipt door een collega naar het veel rustiger Bussum waar de korpschef ‘geen kerk kon vinden die zwaar genoeg was’ en die weinig boodschap had aan Paul’s ervaring met de hoer en snoer tenten in het Rotterdamse.
Door zelfstudie verdiepte hij zich in psychologie, technische recherche en vreemdelingenrecht voor het opsporen van illegale au pairs. Daarnaast gaf hij les aan brigadiers en werd op verzoek van de commissaris betrokken bij regionale samenwerking tussen de vijf gooise korpsen. Paul ontpopte zich door zijn generale kennis en plaats in de korpsleiding als faciliteitenmanager en budgetbeheerder. Hij kocht politieauto’s in, leidde verbouwingen en werd door de befaamde commissaris Kees Sietsma betrokken bij het technisch oplossen van de opzienbarende portiersmoord bij hotel Jan Tabak (1974) en de geruchtmakende ontvoering van het Larense meisje Valérie Albada Jelgersma (1987) Een tijd van dag en nacht hard werken, strikte geheimhouding en – de media ontwijkend- het produceren van schijnbaar onmogelijke radio en luchtverbindingen. Bijkomend voordeel, het leverde hem destijds heel veel overuren op die financieel vertaald , goed van pas kwamen in het gezin. Daarnaast zat hij in allerlei overlegorganen. In zijn vrije tijd werd hij gevraagd om Babs te worden: Buitengewoon Ambtenaar van de Burgerlijke Stand. Tot op de dag van vandaag sluit hij – 1600 inmiddels-huwelijken: in rijmvorm! Soms komisch dan weer serieus, maar altijd zonder onderscheid des persoons. Of het nou een gratis huwelijk betreft of een van -tig duizend euro. Twee keer maakte hij het mee dat hij een ‘nee’ kreeg van de bruid of bruidegom. Vorige maand haalde Paul en Elly het RTL Nieuws. Wie wil de eenzame 16-jarige meervoudig gehandicapte Petrie bezoeken, vroeg destijds een zorginstelling. Die vraag veranderde het leven van Elly en Paul, hun twee kinderen én van het meisje. Al 45 jaar lang zorgen ze liefdevol voor haar. “Het is onze bijdrage aan de maatschappij, iets belangeloos over hebben voor een ander.” Er kwamen heel veel reacties op de reportage. Ook één negatieve. ’s Morgens bij het ochtendommetje met Snoetje vroeg ik Paul joggend bij het Geitenweitje ernaar. ‘Ze verweten ons dat we de publiciteit hadden gezocht. Verre van dat. RTL vroeg ons ernaar. Bol an mensen, Chapeau voor Paul en Elly, petje af.
Leo Janssen
