28 okt.- Dit laatste weekend van ‘de maand van de geschiedenis’ had ik bijna een ‘historische mijlpaal van de Laarder Courant de Bel’ over het hoofd gezien, want vrijdag de 13e oktober bestond ons Larens ‘sufferdje’, getuige een artikel in diezelfde krant van vijftig jaar eerder in 1973, namelijk honderd jaar! Toch twijfelde ik.
Volgens een afdruk van de krant op de website van de Historische Kring Laren kan het getalsmatig niet anders zijn dan honderdvijf jaar geleden! Boven de vermelding van het gedigitaliseerde krantenarchief van de Laarder Courant de Bel dat zich sinds 1 februari 2020 bevindt in het Streekarchief Gooi en Vechtstreek, staat namelijk een Laarder Courant de Bel vermeld: ’17e jaargang no.1 woensdag 2 Januari 1935.’
Wonderlijk. Rara, hoe zit dat? Voer voor historici. Een verschil van vijf jaar! Wat gebeurde er op het krantenfront in Laren tussen 1918 en 1923 toen ‘De Bel’ nog niet bestond?
Er was, getuige het streekarchief, destijds wel ‘Het Weekblad voor Laren en Blaricum’, maar géén ‘De Bel’. Een avondje tientallen kranten doorspittend, vond ik dat dit ‘Weekblad voor Laren en Blaricum’ in ieder geval tot en met december 1924 is vermeld. En gedigitaliseerd. Daarna gaat het streekarchief verder met de i jaar eerder verschenen ‘De Bel, Gratis Nieuws- en Advertentieblad voor Blaricum, Eemnes en Laren’. Ook kom ik erachter dat ‘De Bel’ een eeuw geleden, in 1923 als een nieuw blad is gelanceerd.
Ergo het concurrerende reeds vijf jaar bestaande ‘Weekblad voor Laren en Blaricum’ is zo jaloers dat het hoofdcommentaar smalend te keer gaat over de naam van ‘De Bel’, die de beginletters van de drie buurgemeenten verwoordt: ‘diep-geestig, gesiceleerde, de nooit te radene, de dondersch- fameus-goeye, de wie-had- dat- gedacht-zóó-pyramidale vondst’
Ik hou het dus bij het eeuwfeest van ‘De Bel’ op dit jaar.
Al verschijnt de Laarder Courant de Bel tegenwoordig nog maar eens in de twee weken, de eeuweling is nog lang niet dood en kan met een gerust hart een volgende eeuw tegemoet. Zeker in de ogen van de Larense lezers.
Wie geïnteresseerd is in dat plaatselijk nieuws, moet er tegenwoordig snel bij zijn, want voordat je het weet, is de lokale newspaper, die jammergenoeg niet bij iedereen huis-aan-huis kan worden bezorgd, al weggegrist bij de uitgeefpunten als het Brinkhuis, Albert Heijn, Voorma & Walch en sigarenhandel Fa. J. de Haas.
Belangrijk omdat lokaaal nieuws een dorp vitaal en vaak levendig kleurt. In dit geval ‘een Larens gevoel’ dat onze sociale cohesie bewaart en democratie versterkt. Voor veel Laarders dus een vertrouwd gevoel dat het ‘Belletje’ nog steeds bestaat.
De eerste opzet van de krant in 1923 was heel eenvoudig. De gratis krant werd gunstig ontvangen, alhoewel de verhouding de eerste paar maanden tussen nieuws en advertenties ten faveure van die advertenties behoorlijk scheef lag.
Al snel kwam er van de kant van de lezers het verzoek ‘de boreling’ onder leiding van redacteur Martin Beeversluis inhoudelijk wat uit te breiden en tweemaal per week te laten verschijnen met artikelen op verschillend gebied. Over ‘Gooische kunstenaars’ – o.a. met een eerste bijdrage van Carry Van Bruggen – en vooral met verslagen van raadsvergaderingen en gebeurtenissen op cultureel gebied.
Het gratis karakter van de krant werd in zoverre gehandhaafd dat het dinsdagnummer gratis huis-aan-huis werd bezorgd en men zich op het uitvoeriger vrijdagnummer kon abonneren à raison van fl. 0,06 cent per week.
29 april 1924 veranderde de naam in ‘Laarder courant De Bel voor Laren en omgeving’, omdat de uitgever Blaricum en Eemnes van een eigen editie voorzag. Dat werd geen succes, want de twee buurgemeenten waren te klein voor zo’n uitgave.
De Laarder courant de Bel raakte snel ingeburgerd en inhoudelijk werd de redactie regelmatige bestookt met ingezonden brieven over politieke gebeurtenissen die in het dorp speelden. Opvallend in die periode de rol van de burgemeester die de lezers in de krant van repliek diende: een antwoord dat vaak zo’n 2.5 kolom in beslag nam. Of zelfs vier kolommen voor klagende belastingbetalers.
Ook deed het blad komisch verslag van een discussie aan de stamtafel in het kroegje bij Jan Hamdorff’. Het ging over de betekenis van de S in het gemeentewapen van Laren. Was het nou de S van Sint Jan of de S voor een gewenste gemeentesubsidie!
Aan De Laarder Courant de Bel heb ik veel te danken.
Toen ik in 2000 al vroeg stopte met mijn omroepwerk, bood ik destijds de hoofdredacteur Antoon Bruggeling aan, hem -om niet- te voorzien van artikelen voor de krant omdat ik het dorp wat beter wilde leren kennen.
Dat dat uiteindelijk de aanzet werd tot een politieke carrière voor Larens Behoud en het schrijven van een (twee) wekelijkse column voor Bol an!, – met inmiddels een derde boek tot gevolg- had ik niet kunnen bevroeden. Het doet zich. Bol an mensen, laten we de eeuweling koesteren. Goed weekend, geniet van de herfst!
Leo Janssen
