22 aug.-Wie via de Naarderstraat ons dorp verlaat, passeert halverwege hoek Oude Naarderweg een prachtige in grijs-blauw geschilderde rietgedekte villa: ‘Rust roest’, ontworpen door de gentleman-kunstenaar Willy Sluiter die er vanaf 1909 tot 1916 woonde. Willy Sluiter (1873-1949) was een briljant tekenaar, schilder, aquarellist, illustrator, lithograaf, ontwerper, graficus en pastellist. Een uitgesproken en begenadigd talent met oog voor het serieuze, maar ook met oog voor het modieuze en illustratieve. Goed in staat de wereld om hem heen karakteristiek te verbeelden en mensen vlot en raak te typeren. Sluiter was een gevierd portrettist (van o.a de Haagse society en koninklijk huis) en maakte een groot aantal boekversieringen, affiches en spotprenten voor o.a. De ware Jacob en de Nieuwe Amsterdammer. In die kenmerkende signatuur van hem, voelde hij de tijdgeest van het begin van de twintigste eeuw goed aan: lichtvoetig impressionistisch in een veelkleurige vaudeville-achtige sfeer. Sluiter, geboren in Zwijndrecht en in 1901 getrouwd in het destijds door nationale en internationale kunstenaars dicht bevolkte Katwijk, verhuist acht jaar later van het vissersdorp naar Laren. En verruilt vanwege de gezondheid van zijn enig kind Jopie de ‘slechte’ zeelucht voor het voor haar gezondere – en voor hem ook niet mindere artistieke – klimaat van het Gooi. Laren, op dat moment een kunstenaarsdorp waar hij zich onvermoeibaar stort in het culturele leven met Hotel Hamdorff als middelpunt.
Willy Sluiter was een op en top Hollander met een grote voorkeur voor lokale sferen zoals die van Scheveningen, Katwijk, Volendam en Laren. Toen ik in 2006 zonder het ooit geambieerd te hebben, na de verkiezingsoverwinning van Larens Behoud, wethouder werd, had ik een paar dagen later het nieuwe college van B &W persoonlijk uitgenodigd in het restaurant van mijn goede vriend Paul Fagel. Om mijn toekomstige collegae wat beter te leren kennen en aan burgemeester Elbert Roest te vragen hoe een en ander politiek bestuurlijk in elkaar stak. “ Nou bijvoorbeeld, wie wordt de nieuwe loco-burgemeester”, gaf hij mijn tafelgasten ter overweging. “Ik”, was mijn misschien iets te snelle en brutale antwoord, maar wel in de overtuiging dat wij er als grootste partij recht op hadden. Halverwege het gezellige en leerzame diner moest ik even van tafel naar buiten, omdat ik me bij Zuydwal Veilingen had aangemeld telefonisch te bieden op een werkje van Willy Sluiter! De prijs ging me weliswaar te snel omhoog, maar ik ‘gunde’ de pentekening niet aan een ander. Het waren ‘z’n eerste indrukken van Laren’! Toen ik het een paar dagen later ophaalde, keek ik nog eens goed wat hij er bij had geschreven. Mei 1909 ‘Je ziet hier van alles, getailleerde en ongetailleerde mannen en vrouwen! Over ’t geheel toch een bedenkelijk soort. Nee, dan heilig Katwijk! Links onder in het door mij verworven ‘meesterwerkje’ had de gentleman-kunstenaar naast de fietsende boerin, een boer getekend met als onderschrift: ‘loco-burgemeester’.
Leo Janssen
