13 juli.- Heeft u er ook zo’n zin-in in? In de zomervakantie? Ons dorp, vind ik, is dan op zijn mooist.
Heeft u er ook zo’n zin-in in? In de zomervakantie? Ons dorp, vind ik, is dan op zijn mooist. Min of meer ‘ontdaan’ van fat bikes, ronkende bolides en frivole evenementen, begint Laren nadat de meeste inwoners zijn afgereisd naar Ibiza of naar een ander misschien wat minder luxueus oord, aan zijn jaarlijkse ‘zomerslaap’.
Voor eenieder, die een jaar lang zijn best deed het dorp al of niet te (re)animeren, lonkt een avontuur naar verassende vakantiebestemmingen, voor de thuisblijvers rest ‘slechts’ de weldadige rust van het eigen dorp. Laren metamorfoseert van mondaine modespot vol stadse allures naar een rustig museaal poffertjesdorp waar het charmant toeven is.
En aan de rafelrand – op speeltuinvereniging ‘Ons Genoegen’ na – is het onvoorstelbaar stil.
Zo ook afgelopen zondag. Een zonovergoten ochtend waar de hoge bomen achter op het Mauvezand hun schaduwen scherp tekenen richting Blaricum. Iedereen ligt nog op één oor na een hilarische door Nederland met 2-1 gewonnen voetbalmatch tegen Turkije, de avond ervoor.
Toen ik deze column voor de krant van afgelopen donderdag op de dag ervoor al moest inleveren, wist ik de uitslag nog niet van de afgedwongen halve finale woensdagavond tegen Engeland. Ik voorspelde in de krant 3-1 voor de oranje voetbalequipe van Laarder (!) Ronald Koeman.
Helaas, helaas, een scheidsrechterbeslissing over de shijnbaar door Denzel Dumfries veroorzaakte penalty en de omstreden hands bal van de Engelsman Bukayo Saka werden niet in ons voordeel beslecht en met een einduitslag van 2-1 kon het 110.000- koppige Oranjelegioen vanuit Dortmund – links en rechts- weer naar huis.
Morgen, Zondag wacht Engelland tegen Spanje de jongste doelpuntenmaker ooit op een EK de afgelopen dinsdag nog 16-jarige Yamal ,die vandaag zijn 17e verjaardag viert.
Met Snoetje wandelde ik weer verder richting de Mauvevijver, nog geen vijfhonderd passen verwijderd van onze boerderij. Op de hoek bij de onverharde Harmen Vosweg staat ons Cotonnetje van twee, midden op de weg plotseling stil. Gebiologeerd. Haar pluimstaart druk bewegend, staart ze naar de poel bij de voormalige Hut van Mie.
Een kikkerconcert! Luidkeels en oorstrelend verrassend.
In dit geval door groene kikkers. Volwassen mannetjes, die met hun indrukwekkend brullen vrouwtjes lokken, en daarmee hun concurrenten proberen uit te schakelen. Kortom een natuurspektakel dat je als voorbijganger, wandelaar, niet mag missen.
De kikkerconcerten waren me de afgelopen jaren nooit opgevallen. Een hondenliefhebber vertelde aan mijn vrouw Annemarie dat dit prettig gestoorde geluid in de natuurvijver, komt door één van de mensen uit de buurt achter ons, die vorig jaar is overleden. Helaas moest hij op het eind van zijn leven afscheid nemen van zijn terrarium met kikkers. Hij heeft ze toen liefdevol in de vijver weggezet. Bijzonder.
Ik moest denken aan mijn ‘terrarium’ uit mijn jeugd: een lege jampot. In Hilversum in de sloten langs de Zandheuvelweg richting Baarn vingen we donderkopjes. Voor zover ik mij kan herinneren, heb ik van mijn ‘oogst’ destijds nooit één kikker gezien.
Dat was 20 jaar later wel het geval, toen ik met Annemarie -low-budget- zes weken door Indonesië trok. In een losmen in Legian op Bali logeerden we voor slechts vijf gulden per dag, en kregen – bij de prijs inbegrepen- een kikker op het toilet!
‘s Nachts in het pikkedonker met de zaklantaarn eruit om te plassen en dan twee keer stampen op de vloer totdat de gladjakker was verdwenen. De volgende dag meldde hij zich weer. Zonder geluid!
Bol an mensen, de kikkerconcerten mag je volgens Natuurmonumenten niet missen. Kies een zwoele avond, neem een picknickkleed, hapjes en drankjes mee. Ga op je rug liggen en sluit de ogen. Zo komen de koelste kikkerhits uit honderden kikkerkelen nog beter binnen. Meekwaken mag.
Goede reis of geniet van de Larense rust!
Leo Janssen
Foto: archieffoto Mauvevijver bij de Hut van Mie/ LJ
