3 apr.- ‘Wil je een kopje koffie voor de schrik?’ Carla, gastvrouw in het Brinkhuis is er vanochtend nog nauwelijks zelf van bekomen. Ik had haar verteld wat me een uur eerder rauw op mijn dak was gevallen. Zelf kan ik het nog amper geloven.
Rond 8 uur werd ik wakker, dook zoals gebruikelijk achter mijn computer voor het bijwerken van Bol-an en opende als eerste mijn ‘WhatsApp’. ’Leo, ik probeer je al de hele avond te bellen, want ik wil je graag iets vertellen!’ Afzender Nanning Mol. Ik keek naar het tijdstip. 00.31 uur.
De hele avond had ik naast de burgemeester gezeten in het overvolle theatertje van het Brinkhuis waar hij als voorzitter van onze Stichting Laren Klassiek NPO4 presentator Carel den Hertog had verwelkomd. De Bach-kenner hield een meer dan interessante lezing over de Matthäus Passion die Palmzondag in de Sint Jansbasiliek wordt uitgevoerd.
Na afloop bleef ik nog even hangen in het café met een paar medebestuursleden. Nanning was al naar huis gegaan. Mijn telefoon had ik voor de lezing zoals gebruikelijk op ‘stil’ gezet en dat vergeten na de lezing weer terug te zetten zodat ik het telefoontje van de burgemeester tot na middernacht had gemist zoals bleek bij het openen van mijn website vanochtend.
‘Nanning Mol wordt nieuwe burgemeester van Dordrecht’ las ik verward op facebook. Ongeloof. Ik dacht nog even aan een 1 aprilgrap, maar het was toch echt de 3e. Ik keek nogmaals met mijn slaapogen wanneer het facebookbericht verstuurd was, checkte de Gooi- en Eemlander en het Dordrecht Nieuws. Bizar, ik zeg het eerlijk.
Ik appte hem negen uur te laat terug. ‘Ik snap het. Werd net wakker met het nieuws. Eerlijk gezegd in shock. Wat jammer voor het dorp. Je zat er als gegoten, maar natuurlijk een geweldige promotie en uitdaging voor je. Dik verdiend, maar effe wennen. We zullen je missen’.
Ik moest denken aan eergisteren toen ik vanuit het Brinkhuis met hem opliep naar huis. ‘Wil je een glas wijn’, vroeg hij. Met Erwin vertelde hij honderduit – ik was er benieuwd naar- hoe zij samen met hun hond Finn een tweede prijs hadden behaald op de Crufts in Birmingham, een van de grootste en meest prestigieuze hondenshows ter wereld. Hij vroeg me ook hoe ik vond dat het ging met de politiek in Laren. Achteraf gezien een bijzonder vraag.
Na het ‘bakkie troost’ van Carla liep ik in het ochtend zonnetje met Snoetje weer richting Mauvezand. Via de Kerklaan en Ruiterweg waar ik het BEL Nieuws waarin ik over kunstenares Toinie van Schendel een Bol-an had geschreven, bij haar in de Vlasschuur in de bus deed. Op de voorpagina van vandaag stond het inmiddels ‘oude’ nieuws breed uitgemeten.
‘Gemeenteraad steunt tweede termijn Mol’.
Op facebook, citeert de krant, reageren inwoners van Laren blij op de positieve aanbeveling. Sociaal bewogen, lieve, aardige man. Een zeer goede keuze van de gemeenteraad. Nanning for president! Ook de burgemeester reageert in de lokale krant. ’Ik ben heel dankbaar voor het vertrouwen van de gemeenteraad en onze inwoners. Ik kijk met veel voldoening terug op de afgelopen jaren en op de goede samenwerking met de raad, de wethouders, onze medewerkers en al onze partners in de regio. In Laren werken inwoners, ondernemers,en medewerkers elke dag samen om een prachtig dorp neer te zetten. Ik ben er trots op dat ik daar deel van mag uitmaken’, aldus de toen nog niet vertrekkende burgemeester. Het lijken met de wetenschap van nu profetische afscheidswoorden.
Toinie kwam net naar buiten. Ook zij is verrast door het nieuws. Onderweg stopte Frans Bierlaagh nog op de fiets. Hij reageerde met een brutale lach. ‘Hoe verder van Dordt, hoe beroerder het wordt’.
Wat zullen we Nanning gaan missen, dacht ik. Bofkonten daar. Wat zal ik hem missen.
‘Hij was zo eigen’, riep Annemarie, bij mijn thuiskomst klaar om Snoetje te gaan borstelen. ‘Een leeg gevoel’.
Het Larens gevoel lijkt even verdwenen. Als geen ander heeft hij er op een indrukwekkende manier zes jaar lang vorm aangegeven. Laren zat hem als een maatpak.
Nanning, dank je wel voor wat je voor het dorp hebt gedaan en vooral ook voor je vriendschap.
Leo Janssen
