7 mrt.-Het afgelopen weekend werd mijn nieuwsgierigheid geprikkeld door een bericht op Facebook om in de blokhut van speeltuinvereniging Ons Genoegen eens wat sfeer te komen proeven bij Sarita’s Hartkoor ofwel het Larense valse kraaienkoor.
Een vrolijke meezingbende met een door de leden zelf aangedragen repertoire van mooie, leuke, vrolijke, bekende en onbekende liedjes: van Doris Day tot Adele en van Rob de Nijs tot The Beatles. Sarita Lemmens, die gediplomeerd zangpedagoge is en lesgeeft op de ukelele, heeft het valsekraaienkoor vooral bedoeld voor die mensen die geen zangervaring hebben of denken dat ze het niet kunnen of niet durven. Ze zijn op de repetitieavonden meer dan welkom. “Samen klinken al die kraaien namelijk wél hartstikke leuk.” Sarita werd op het idee gebracht door een vriendin die iets dergelijks in Engeland had gezien. ‘British most unlikely choir’, ‘recenseerde’ de Britse pers schertsend het fenomeen van initiatiefneemster Nadine Cooper. Haar Tuneless choir had ze in de eerste plaats opgericht omdat ze zelf heel graag wilde zingen, maar absoluut geen toon kon houden en haar muziekleraar toen ze een jaar of elf was haar vroeg te stoppen met zingen. Ergo, later bleek dat ze niet de enige was die bij andere koren was afgewezen omdat haar valse geluid het zingen voor de anderen verpestte.
Ook in Laren werd het valsekraaienkoor bij de oprichting meteen omarmd. “De eerste avond stonden er al meteen zeventig mannen en vrouwen voor mijn neus.” Deze week is de Larense weer met repetitiereeksen van vier begonnen. Als deelnemer aan het koor kun je steeds opnieuw beslissen of je meedoet of niet. Plezier staat voorop, maar ze geeft de deelnemers ook tips en aanwijzingen. “Weliswaar gaan we niet voor een cd, maar de koorleden gaan na zo’n repetitie wel vrolijker en opgepept naar huis.” Er zijn al diverse leden die samen op vakantie zijn gegaan naar Spanje.
Singer-songwriter Sarita zelf is opgegroeid op Curaçao, maar kwam in de vakantie veel bij haar tante Margreet in Laren, die bij de Toren woonde en de dochter was van schrijver Cor Bruijn, auteur van Sil de strandjutter. “Later,” vertelt ze, “heb ik nog illegaal gewoond in de kampeerhuisjes achter op het terrein waar nu de speeltuin is.” Met haar hond, bordercollie Sally, is ze happy op de Kloosterweg.
Ze geniet van de gezelligheid van Laren, al vindt ze het karakter van het dorp wel veranderd de laatste jaren. Zingen is en blijft haar grote passie: “De hele dag. Tegen mijn hond zing ik, tegen mijn kleinkinderen.” Ze krijgt veel hartverwarmende reacties van mensen die vroeger werden afgewezen. “Je bromt, ga jij maar op de gang zitten! Zo’n titel valsekraaienkoor helpt. Ik vind het erg als mensen hun stem niet mogen laten horen. Het is een levensbehoefte, een manier om je identiteit naar buiten te brengen. Ik heb wel leden gehad die huilden omdat ze het nu mochten. Ik hou het allemaal zo laagdrempelig mogelijk en ga er voorlopig mee door.”
Wie geïnteresseerd is in het valsekraaienkoor of in Sarita’s zanglessen kan contact opnemen via Saritas.hartkoor@gmail.com.
Tekst: Leo Janssen
Bron: BEL Nieuws
