13 febr.- Afgelopen week overviel me een machteloos Larens gevoel, een gevoel dat ik niet wilde kennen.
Truus Halsema, een uiterst beschaafde en zorgzame koffiejuffrouw van de gemeente destijds toen ik wethouder was, stapte op de Kerklaan van haar fiets, keek mij onbegrijpelijk aan en wees met haar vinger naar haar voorhoofd.
’Verschrikkelijk’ zei ze, terwijl ze de gesloopte ‘monumentale’ beukenhaag bij de voormalige villa van beeldhouwer Pépé Grégoire op de Brink in hoog tempo vervangen zag worden door een saaie twee meter hoge hulsthaag.
Choquerend hoe die aardige gepensioneerde mevrouw Halsema het verbijsterend gadesloeg. ‘Jan, (haar zoon die hovenier is) vindt het verdwijnen van die imposant golvende haag ook afschuwelijk’, zegt ze bedeesd.
‘Om woest van te worden’, riep Annemarie verbolgen, toen ik van de wandeling met Snoetje thuiskwam en haar vertelde over de gesloopte 50 jaar oude haag; door haar destijds zo liefdevol en zonovergoten getekend.
‘Het heeft een grotere impact dan hoe ze de Coeswaerde gaan veranderen.’ Ook Paul Goyarts, schilder van de vele naïeve engborden langs de S.O.L.L.-akkers, sprak zijn verbazing uit ‘hoe dat in godsnaam naast het huis van de burgemeester had kunnen plaatsvinden: ‘Zo verloederen ze ons dorp’, sprak de 93-jarige nadrukkelijk tegen zijn achterkleinkind Manon die in Zuid- Frankrijk woont.
Bizar, dacht ik dat er op de Brink, de mooiste spot van Laren, zo desastreus is ingehakt. Ik zette het bericht ‘Weg heg’ geïllustreerd met de kleurrijke prent van Annemarie op mijn website. Tegen middernacht telde ik ruim 3000 kijkers die dag. Hoe kon zoiets gebeurd zijn?
Ik belde Karel Loeff, fractievoorzitter van Larens Behoud, architectuurhistoricus en directeur van erfgoedvereniging Heemschut. Ook hij zat met eenzelfde vervreemdend gevoel. De sloop van de heg heeft hij nog geprobeerd tegen te houden. Helaas. De Gooise villa rond 1900 was beschermd, de heg niet.
Karel: ‘Het pand is verkocht aan een ondernemer, die er een exclusieve concept store van wil maken. Waar ligt dan die wijzigingsbevoegdheid? Vanuit de portefeuille economie vond de wethouder zo’n ‘private experience’ een heel goed idee: ‘Zoiets hebben we nog niet in Laren. We gaan dit doen’, dacht hij.
Karel heeft het helemaal uitgezocht. Hij wachtte met zijn fractie af totdat de wijziging in de raad kwam zodat zijn fractie er iets van kon vinden en neen kon zeggen. Uiteindelijk bleek in september dat er een zogenaamde kruimelregeling is waardoor een college kan afwijken om aan het pand een andere bestemming te geven. De raad blijkt hier niet over te gaan.
Dat is wat hier is gebeurd en vervolgens werd de tuin leeg gerausd en de bomen gekapt. Daar is een heel vergunningsplan voor opgezet en uiteindelijk was het plan deze heg te slopen.
Het is nog bij de welstandscommissie geweest, maar het was niet meer tegen te houden. Iedereen roept nu wel ‘beschermd dorpsgezicht, beschermd dorpsgezicht, als het niet beschermd is, mag je het slopen.
’Weet je wat het is’, zegt door de telefoon zijn partner Piet, die hovenier is: ‘Mensen zijn lui tegenwoordig, Leo. Ze willen 4 seizoenen-groen. De beuk is een haag, die zijn bladen laat vallen in het voorjaar. Dat geeft rommel. In de zomer is hij prachtig groen en in de herfst allermooist. In de winter slechts kaal door dor bruin blad. Je kunt er doorheen kijken. Het vraagt te veel onderhoud.’
Een machteloos gevoel overvalt me. In Laren is slechts één heg beschermd en dat is de heg met de bollen op Oud Laren.
Annemarie: ‘Dat je zoiets weghaalt is net zoiets als een schilderij van de muur.’
Bol an mensen , wees toch zuinig op ons cultreel erfgoed en maak werk van het beschermen van ons groen.
Leo janssen
LUISTER HIER NAAR GESPROKEN VERSIE/NH GOOI
Kleurpotlood tekening: Annemarie Bitter. Foto: Mariëtte Nieuwboer
