Fear and Loathing: Closer to the Edge
12u ·
Er zijn momenten in de geschiedenis waarop je de tektonische platen van macht onder je voeten kunt voelen verschuiven, de exacte seconden waarop rijken zich verrot verklaren en klaar zijn om in te storten. 28 februari 2025 was een van die momenten – een groteske vertoning van ongecontroleerd narcisme, geopolitieke idioterie en de volledige transformatie van het Amerikaanse buitenlands beleid in een godverdomme maffia afpersing.
Donald Trump, ’s werelds luidste en domste charlatan, besloot een openbare executie van de Oekraïense president Volodymyr Zelenskyy te houden, niet met kogels, maar met pesten. Dit was geen diplomatie. Dit was geen strategie. Dit was het soort vernedering die gewoonlijk voorbehouden is voor reality tv, behalve dat de inzet nu gemeten werd in miljoenen levens en het dreigende spook van de Derde Wereldoorlog.
“JIJ GAMMELT MET WERELDOORLOG III”
Trump – geflankeerd door zijn ja-man JD Vance en een griezelig stille Marco Rubio – verwelkomde Zelenskyy bij de Oval Office alleen om hem uit te schelden, te kleineren en uiteindelijk te ontslaan als een ober die vergat zijn Cola light bij te vullen. De Oekraïense president had de ernstige fout gemaakt om te pleiten voor zijn volk, voor zijn land, voor zijn soldaten die dagelijks aan de frontlinie stierven tegen Russische indringers. Maar in Trump’s wereld is er geen ruimte voor waardigheid of verzet – alleen totale onderwerping aan de Don.
“Je gokt met de Derde Wereldoorlog”, blafte Trump tegen Zelenskyy, terwijl hij zich gedroeg als een korting Tony Soprano die een lokale winkelier afperst. “Je sluit een deal, of we zijn weg. ” De boodschap was kristalhelder: geef je over aan Poetin, of Amerika laat je rotten.
Toen Zelenskyy zich terug duwde – proberen uit te leggen, als een rationeel mens, dat diplomatie meer vereist dan omrollen en je buik blootstellen aan een psychotische autocraat als Vladimir Poetin – zeide Vance dat het “respectloos” was om zulke dingen te bespreken voor de Amerikaanse media. Respectloos! Alsof het echte probleem hier de optiek was, niet het groteske morele verraad dat zich in real time ontwikkelt.
TRUMP’S FIXATIE MET DANKBAARHEID: EEN MOBBAAS DIE HULDIGHEID EIST
“Heb je ooit een keer bedankt gezegd? ” Vance spotte naar Zelenskyy, en weerklankte het wereldbeeld van zijn meester dat alle menselijke interacties transactioneel zijn. “Je moet dankbaar zijn”, voegde Trump eraan toe, “je hebt de kaarten niet. Daar ben je begraven. “
Dit is wat de Amerikaanse diplomatie is geworden: een afpersing racket.
Vergeet allianties, vergeet de geschiedenis, vergeet het opstaan tegen depoten – Trump bekijkt alles door de lens van een goedkope oplichter die een gemanipuleerd casino runt. Oekraïne is in zijn gedachten een wanhopige gokker, en Trump is de pitbaas die beslist of hij nog een ronde krediet wil verlenen.
Als Zelenskyy op zijn knieën was gegaan en Trump’s gouden slippers had gekust, was hij misschien met iets vertrokken. Maar in plaats daarvan vertrok hij met niets, omdat hij het lef had om zich te gedragen als de gekozen leider van een soevereine natie, in plaats van als een kruipende dienaar.
DE GEANNULEERDE PERSCONFERENTIE: WANNEER DE VERNEDIGING TE VEEL IS
Na het bloedbad deed Trump wat hij altijd doet: hij ging naar Truth Social om de overwinning te verklaren.
“Ik heb vastgesteld dat president Zelenskyy nog niet klaar is voor vrede”, schreef hij, alsof het echte probleem de onwil van Oekraïne is om zich over te geven, in plaats van de doorlopende campagne van oorlogsmisdaden en territoriale diefstal van Rusland.
De gezamenlijke persconferentie werd afgelast – wat in diplomatieke termen gelijk staat aan het omdraaien van de tafel en het restaurant uitstormen. Zelenskyy werd gezien toen hij het Witte Huis verliet, geen deal getekend, geen steun veilig gesteld. Alleen de bittere smaak van verraad in zijn mond.
Intussen heeft de Oekraïense ambassadeur letterlijk met haar gezicht gepalmd midden in de vergadering. Ze kon haar afkeer niet eens verbergen. Dit was het internationale equivalent van je baas dronken zien schreeuwen tegen een klant tijdens een vergadering terwijl je over je tempels wrijft en rustig je ontslag plant.
TRUMP’S ‘VREDE’PLAN IS EEN OPGAVE PLAN
Dit maakt allemaal deel uit van een bewuste draai in het Amerikaanse buitenlands beleid. Trump heeft altijd de kant van Rusland gekozen, of het nu Poetin “een zeer slimme jongen” noemt, zijn oorlogsmisdaden negeert, of doen alsof Oekraïne de oorlog is begonnen. Nu zet zijn regering een zogeheten ‘vredesplan’ aan dat neerkomt op een veredelde landgrepen voor Moskou.
De Wall Street Journal heeft al gemeld dat Trump’s adviseurs verdeeld zijn over hoe Oekraïne precies moet dwingen zich te onderwerpen. Sommigen willen een “bevroren conflict” – wat zich vertaalt als “Rusland houdt wat het gestolen heeft” – terwijl anderen aandringen op een formele deal die Oekraïense land en middelen rechtstreeks aan Poetin cederen. Hoe dan ook, de uitkomst is hetzelfde: Oekraïne verliest, Rusland wint, en Trump krijgt te maken met zijn ‘deal-making’.
DE DOOD VAN AMERIKA’S WOORD
De hele wereld zag dit Oval Office debacle. Als je een bondgenoot van de Verenigde Staten bent, heb je net een heel duidelijke les geleerd: je kunt Amerika niet vertrouwen onder Donald Trump. Je veiligheid, je soevereiniteit en je overleving zijn allemaal ondergeschikt aan de vraag of Trump zich persoonlijk gevleid voelt. Als je niet aan zijn voeten kruipt, ben je vervangbaar.
Ondertussen kijkt Poetin toe. En hij grijnst. Omdat hij nu weet dat Trump zijn vuile werk voor hem zal doen.
Zelenskyy was gewoon de eerste bondgenoot die aan de wolven werd gevoerd. Hij zal niet de laatste zijn.
Welkom in Amerika, 2025. Zo ziet verliezen eruit.
