24 juni.- ‘ Dat was het thema van het Sint Jansfeest. Ook de preek van bisschop Jan Hendriks ging hierover.

Zondag 23 juni vond in Laren de jaar­lijkse Sint Jans­pro­ces­sie plaats onder prima weers­om­stan­dig­heden. Er waren enkele bij­zon­dere momenten waarover ik graag wat meer ver­tel. Het thema van de pro­ces­sie was “Bidt om vrede!” Waarom lukt het maar niet om vrede tot stand te brengen? In de preek (hier­on­der) ston­den we stil bij deze vraag.

Voor­be­rei­ding

De broe­der­schap van Sint Jan en de buurtcomité’s zorgen er altijd voor dat alles zeer goed is gere­geld. De erebogen op het parcours van de pro­ces­sie en de basiliek zijn prach­tig versierd (zie foto). Maan­dag­och­tend wor­den de bloemen van de erebogen in alle vroegte voor het goede doel verkocht op het voor­plein van de basiliek.

Acolieten, mis­die­naars en pries­ters

Er waren veel mis­die­naars en acolieten uit ver­schil­lende pa­ro­chies geko­men die aan de pro­ces­sie meede­den met de Mis op het kerkhof en ook al de Mis voor­af­gaand aan de pro­ces­sie had­den gediend. Hulde! Voor hen en de jon­ge­ren was er na afloop een barbecue in de tuin achter de pastorie. Pastoor Nico van der Peet, Vica­ris Gerard Bruggink en deken Eric Fennis (als ceremonia­ris, samen met Onno Baneke) zorg­den dat heel de pro­ces­sie met de gebe­den en gezangen onderweg, goed verliep.

Andere meelopers

In de pro­ces­sie liep een groep bruidsmeisjes en -jonkers mee, meer dan in voor­gaande jaren. Ook de leden van de Maltezer Orde en de rid­ders van het H. Graf deden mee alsmede drum­band en koor en vele gelo­vi­gen. Burge­mees­ter, weth­ou­ders en de ge­meen­te­secre­taris hebben in de pro­ces­sie meegelopen (zie foto onderaan) en gaven er blijk van dat ze dit mooie gebeuren op waarde weten te schatten als een be­lang­rijk moment in de Laar­der ge­meen­schap. Ook langs de kant ston­den veel mensen te kijken.

De oudste…

Onderweg kwamen we de oudste inwoonster van Laren tegen, 104 jaar! Voor haar onderbrak ik graag even de pro­ces­sie voor een bij­zon­dere groet en zegen (zie foto onderaan).

Het graf van Jan Vriend

Op het kerkhof aan­ge­ko­men zijn we eerst naar het graf van de onlangs overle­den pastoor Jan Vriend gegaan (zie foto hiernaast). De grafsteen was net gereed geko­men en die hebben we gezegend en voor Jan Vriend gebe­den.

Eucha­ris­tie

Behalve drie rijen van de ge­re­ser­veerde plaatsen was ver­der alles bezet voor de Mis op het kerkhof, waarbij ik on­der­staan­de preek heb gehou­den. Bij de Mis sloten nog andere pries­ters aan om te con­ce­le­breren, zoals de deken van Gooimeer, Carlos Fabril, de kape­laans Javier, Mikel en Ignacio van de regio, deken Jules Dresmé van Hilversum en pater Wijnand Van Wegen voor wiens missie in Zuid Afrika werd ge­col­lec­teerd. Diaken Henk Veldhuis assis­teerde.

En daarna…

Na de Mis ging de pro­ces­sie terug naar de basiliek als sacra­ments­pro­ces­sie, langs een andere weg. Terug in de basiliek werd een Lof gehou­den en zong de volle kerk uit volle borst het aloude Sint Jans­lied.

Homilie

We willen allemaal vrede, toch?

SINT JANSPROCESSIE – EUCHARISTIE – KERKHOF “Bid om vrede”

Voorloper

Johannes de Doper
is het kind dat geboren werd
om voor de Heer uit te gaan
en Zijn wegen te berei­den.
Maar wat voor wegen zijn dat dan?
We hoor­den het op het einde van het evan­ge­lie
dat zojuist is voor­ge­le­zen:
die weg is de weg van de vrede.
God heeft op ons neergezien
om onze voeten te gelei­den
op de weg van de vrede.
Daar­van is Johannes de Voorloper.

Al meteen wordt de taak van Johannes
dus met vrede in ver­band gebracht,
zelfs nog voordat hij geboren is!

Vrede voor jullie!

En telkens opnieuw komt dat weer terug
in de bijbelse bood­schap:
Als Jezus wordt geboren,
zingen de engelen van vrede op aarde;
als de leer­lin­gen twee aan twee 
wor­den uitgezon­den,
moet hun eerste wens zijn
aan wie zij ont­moe­ten: Vrede voor jullie!
Ook de verrezen Heer Jezus
begroet Zijn leer­lin­gen
met die­zelfde woor­den: “Vrede zij U”.
En Paulus opent zijn brieven met die wens:
“Genade zij U en vrede!”
En zo is het door­ge­gaan tot op de dag van vandaag:
Een bis­schop wenst de vrede aan de gelo­vi­gen
aan het begin van de Mis
en wij allen krijgen in iedere Mis
de vrede gewenst
door de pries­ter en door de mede­ge­lo­vigen
vlak voordat we ter communie gaan.

Mensen van vrede

Dit maakt allemaal wel heel dui­de­lijk
hoe be­lang­rijk “Vrede” is
in het Nieuwe Testa­ment en voor Jezus zelf
en voor ons allemaal.
Geef vrede, Heer, geef vrede!

Willen we dus in de voetsporen tre­den
van Johannes de Doper,
willen we Jezus Christus volgen,
chris­te­nen zijn,
dan moeten we mensen zijn
die vrede bewerken.

Maar hoe?
Hoe kunnen wij mensen van vrede zijn?

Trauma’s

We weten allemaal wel min of meer
hoe trau­ma­tisch oorlogs­er­va­ringen zijn;
Nu nog zijn er vele mensen die lij­den
onder de trau­ma­tische erva­ringen
van hun ouders of groot­ou­ders
in de tweede wereld­oor­log.
 Vrede, geweld, terreur en mishan­de­ling
werken héél lang door;
dat maakt al wel dui­de­lijk
hoe be­lang­rijk vrede is.

Wie wil er geen vrede?

Als we iets zou­den willen noemen
dat we allemaal graag willen,
wat we allemaal heel be­lang­rijk vin­den
en dat we met zijn allen toch 
steeds maar niet voor elkaar krijgen,
wat maar niet bereikt kan wor­den,
hoe graag we het ook willen,
dan is dat wel vrede!

Dit jaar bestaat het Per­ma­nent Hof van Arbitrage 125 jaar;
dat is opgericht om con­flic­ten
door overleg en niet door oorlog te beslechten.

Vrede is het verlangen van ons hart,
er is eigen­lijk niemand
– behalve mis­schien een volstrekt gestoorde persoon –
die geen vrede wil,
maar nog zijn we met z’n allen maar niet in staat
om vrede tot stand te brengen.

Onvrede

Pales­tijnen en Israël, Rusland, Oekraïne,
Congo en Myanmar, Jemen en Soedan,
die opsom­ming is helaas niet compleet…
En ook op een ander niveau:
hoe veel ver­deeld­heid en onvrede is er
onder mensen!?

De wapens die wor­den uitgevon­den,
wor­den steeds dode­lijker en massaler;
mensen wor­den assertiever;
we komen ook in onze samen­le­ving 
steeds vaker tegen­over elkaar te staan.

Waarom geen vrede?

Maar we willen allemaal vrede!

Arabische mensen en Moslims
groeten elkaar met woor­den:
Vrede zij U! As-salam alaykom!
En Joodse mensen groeten evenzo:
“Shalom aleichem”, Vrede zij U!
Dat is ook het lied dat ze iedere vrij­dag zingen
wanneer ze uit de synagoge komen.

We willen allemaal vrede, 
we wensen elkaar vrede…
Maar waarom lukt het dan maar niet
en waarom lijkt die vrede zo onbereik­baar?

Een oproep van Sint Jan

Wat kunnen we doen?
We voelen ons inder­daad mach­te­loos staan
tegen­over zoveel gebrek aan vrede
in de grote wereld en onder mede­mensen.

Toch zijn we hier samen 
om Sint Jan te vieren,
die Wegberei­der van de Heer,
op de weg van de vrede.

Deze vie­ring is een oproep van Sint Jan
aan ons allen:
wees een wegberei­der van de vrede!

Want ondanks alles: er is geen andere weg naar vrede
dan door mensen die bewogen door genade
zich bekeren tot vrede.

Wie is een vrede­stich­ter?

Vrede­stich­ters zijn we
als we onze emoties los kunnen laten,
als we oprecht naar ver­zoe­ning streven,
liefde­vol voor een persoon kunnen bid­den,
met wie we het moei­lijk hebben,
als we niet geleid wor­den door haat of vergel­dings­drang
en als we onze eigen wil en mening
ook iets kunnen rela­ti­ve­ren.
Dit geldt voor mensen in hun relaties onder elkaar,
dit geldt voor ieder groot conflict, voor oorlog.
Ergens moet je ook altijd de minste kunnen zijn.

De ene oorlog legt de kiem voor een nieuwe oorlog,
wie ver­slagen is zint op wraak.
Is er een trauma veroor­zaakt,
zal dit ge­mak­ke­lijk nieuwe trauma’s oproepen.
We moeten die vicieuze cirkels door­bre­ken!

De oproepen van Paus Fran­cis­cus

Onze paus Fran­cis­cus blijft daarom oproepen
tot vredeson­derhan­de­lin­gen en mediation,
want met de oorlog is alles verloren,
met vrede is alles gewonnen.
Vrede is niet alleen dat er geen oorlog is,
maar dat een mens in harmonie is met zich­zelf,
met de natuur, met zijn mede­mensen.
Harmonie en vrede zijn er wanneer er ge­rech­tig­heid is.
Wie in harmonie leeft met zich­zelf, met God,
met zijn naaste, heeft vrede
en dát is de vrede die Jezus Christus ons kwam brengen.
Verzoend met God, verzoend met je leven,
verzoend met je mede­mens, dát is vrede

Op zijn voor­spraak!

Zo was Sint Jan, die wegberei­der van de vrede.
Hij was een die­naar en profeet van de Aller­hoog­ste,
een gewel­denaar, maar zon­der geweld.
Hij bleef ervoor gaan
om de weg van de Heer te berei­den.

Laten we bid­den om vrede,
op voor­spraak van Sint Jan!