15 mei.- Hier volgt een reisverslag van 63 Oekraïense vluchtelingen op uitnodiging van Wensreizen in Oostenrijk. Met dank aan Jacob Bogaart
Reis naar Fieberbrunn 28.04-05.05.2024
Het was zondagochtend vroeg, en de oprijlaan voor de Woensberg stond vol met opgewonden Oekraieners, gepakt en gezakt en klaar om in de luxe reisbus te stappen die hen naar Fieberbrunn in Oostenrijk zou brengen.
De chauffeur zette alle koffers en tassen in het ruim en daar ging de bus richting de Barbeelstraat in Eemnes om nog een twintigtal reizigers mee te nemen, in totaal 63, en allemaal overwegend moeders en kinderen.
Onderweg werd 3 x gestopt en rond een uur of acht s’avonds arriveerden de reizigers bij Chalet-hotel Sonnwende in Fieberbrunn, waar de koks klaar stonden om het gezelschap feestelijk te onthalen met een warme lasagne.
Mensen van de gemeente en de kerk waren eveneens aanwezig om de gasten een welkomstgeschenk aan te bieden.
De gulle gevers van Wens-reizen, die deze hele reis met all-inclusive hotel bedacht en gerealiseerd hebben voor de Oekraïense vluchtelingen, waren hier apart naar toe gereisd om de eerste twee dagen mee te maken.
En die eerste avond was meteen raak, want zoals van tevoren aangekondigd, stond die avond in het teken van Oekraïne. Na het rijkelijk voorziene ontbijt, werd het programma van de dag opgesteld, sport en wandelen buiten, handwerken en spelletjes binnen,
maar vooral de voorbereiding voor de Oekraïense avond.
Een delegatie ervaren koks heeft in de keuken samen met de vaste keuken – equipe van Timo en Maarten, de heerlijkheden voor de avond klaargemaakt. Het werd een groot succes!
Naast Ellis en Nico van Wens-reizen, waren ook mensen van de gemeente en de kerk van de partij en er werd in Engels een ontroerend mooi dankwoord uitgesproken voor alle medewerkers.
Ter afsluiting werden onder leiding van muziekdocente Luda Oekraïense dankliederen gezongen die in de bus waren gerepeteerd.
Het was een bijzondere, ontroerend mooie avond!
Alle dagen waren verder gevuld met uiteenlopende programma’s.
Op de vrijdag na, was het de hele week stralend weer en werd er dus een bergwandeling georganiseerd naar een hooggelegen bergmeer waar nog sneeuw lag; een heuse uitdaging.
Een heerlijke ervaring voor deze mensen om eindelijk vrij in de bergen te kunnen wandelen en genieten van de vergezichten met besneeuwde toppen. Even minder gebukt door de aanhoudende verschrikkingen.
Speciaal voor de kinderen had de kerk een dag naar een attractiepark gereserveerd en gefinancierd, waar overigens niet alleen de kinderen maar ook de ouders hebben genoten van de ‘achtbaan’ en andere uitdagingen!
Direct naast het hotel lag een sportveldje waar de gemeente een paar leuke attracties voor de kinderen had opgesteld, tevens door de jongens intensief gebruikt als voetbalveld.
Zo was er genoeg om handen en vertier, buiten en binnen, niemand hoefde zich te vervelen.
Ook op de regenachtige vrijdag van de week waren er boeiende en gezellige activiteiten.
Omdat het voor de Oekraïners de ‘stille week ‘voor Pasen was, en deze dag dus ‘Goede Vrijdag’, gingen de meesten in de ochtend naar de kerk, waar de meegereisde pastor een dienst leidde en geestelijke liederen werden gezongen.
‘s Middags werden er traditioneel zo’n honderd eieren prachtig beschilderd en de Paasbroden met gekleurde suiker versierd.
De sfeer was er weer zoals ze dat gewend zijn, vertrouwd en vol piëteit en daarmee werd deze regendag een bijzonder dierbare.
In deze week van vrij met elkaar optrekken zijn nieuwe vriendschappen ontstaan, zijn de mensen afkomstig uit verschillende delen van Oekraïne, uit verschillende milieus, met verschillende opleiding naar elkaar toegegroeid.
Maakte terughoudendheid plaats voor openhartigheid, vrolijkheid en vooral gemeenschappelijkheid, iets waarvan daarvoor nauwelijks sprake was in de twee kampen.
Zo werden deze acht dagen niet alleen een heerlijke vakantie waar in alles betaald was en zo zorgeloos mogelijk, alles in het teken stond van vrede, vrijheid en genieten van rust en natuur, maar ook een tijd waarin mensen elkaar op een positieve manier hebben leren kennen, hebben ontdekt.
Zo is voor velen de anonimiteit weggevallen en is het zware lot dat voor hun allen min of meer hetzelfde is, een verbindende factor, iets wat het daarvoor niet was, hoe opmerkelijk ook voor de buitenstaander.
Zoals een van de oudere gasten op de terugreis zei: na twee jaar wakker worden met de onmiddellijke vraag wat of wie is er nu gebombardeerd, werd ik nu wakker met Mozart in het hoofd; een onbeschrijflijk geluk.
Hieronder een vertaalde samenvatting:
Wij zijn nu weer thuis. Iedereen is dolblij, gelukkig en gezond 💕🔥❤️ vol van een tijd waarin zoveel onvergetelijke dingen gebeurden, vol variatie, vol nieuwe vriendschappen, zonder een onvertogen woord.
Er was handenarbeid, verhalen en verbondenheid onder de kinderen, eieren schilderen voor Pasen, alles onder het bezielende oog van onvermoeibare Lien.
Het bereiden van verrukkelijke Oekraïense gerechten, zingen van liederen voor het volk en voor de kerk, luisteren naar een Oekraïense pianiste, de stad Salzburg bezoeken, Mozart, de Dom, overal cultuur.
Thuis veel sport en spel, barbecueën, wandelen, klimmen, vissen en naar de pastor luisteren in de dorpskerk; samen eten, en vriend worden.
Het was doorlopend genieten van dagen vol zon op de bergen en het groene land, en zeker ook van de gemeenschapszin in de groep.
En ondersteund door de vrolijke samenwerking van de koks Timo en Marten, plus de chauffeurs, werd het een onvergetelijke week.
Dank aan de onvermoeibare positiviteit van Ekaterina, de vriendelijkheid zelf, die alle touwtjes in handen had.
Van lieve Lien die elke dag met de kinderen knutselde en alle anderen die meegeholpen hebben deze week tot een groot succes te maken.
Eén woord past hier: dankbaarheid.
Het leven samen in Blaricum is niet meer hetzelfde!
