21 apr.-Toespraak burgemeester Nanning Mol tijdens pontificale uitvaartmis:
Vandaag hebben we tijdens een prachtige pontificale mis afscheid genomen van onze geliefde oud-pastoor Jan Vriend.
Hierbij een samenvatting van mijn toespraak:
Laren kent al eeuwenlang een grote Katholieke gemeenschap. Belangrijke symbolen van het Katholieke geloof en leven zijn daardoor omarmd als symbolen van heel Laren en van onze identiteit. En wij hebben aan Pastoor Vriend te danken dat zij nog steeds, in zo’n volle glorie, onderdeel van ons dorp zijn.
Toen ik burgemeester werd heeft pastoor Vriend mij uitgenodigd om kennis te maken. Al snel bleek dat we iets met elkaar gemeen hadden. Onze West-Friese achtergrond. Sterker zelfs, na enig onderzoek ontdekten we dat onze families oorspronkelijk afkomstig zijn uit hetzelfde dorp. Deze ontdekking zorgde ervoor dat, als we elkaar troffen, thema’s die samenhangen met onze geboortestreek altijd de revue passeerden. Van de liefde voor het platteland en pastoor Vriend’s liefde voor paarden tot en met typische West-Friese karaktertrekken.
Wat is dan typisch West-Fries? Het West-Fries karakter gaat gepaard met een zeker eergevoel: trots en trouw aan zijn naasten en omgeving. Ook is de West-Fries gelijkmatig. Zijn gemoedsleven komt wat moeilijk tot uiting, maar toch is hij ook weer niet zo stug. De oorzaak daarvan wordt gezocht in het typisch West-Friese landschap, dat niet uitnodigt tot uitbundigheid, maar ook niet tot radicale denkbeelden of andere overdreven gevoeligheid. Liever nuchter en bescheiden. Ook zijn West-Friezen gehecht aan hun onafhankelijkheid. Die schrijven ze toe aan het isolement; aan de afgescheiden ligging, eeuwenlang, tussen zee, meren en kreken. Die hang naar onafhankelijk is een keurmerk en een karaktereigenschap geworden. West-Friezen laten zich slecht de les lezen.
Met deze karakterschets doe ik Pastoor Vriend, en hopelijk ook mijzelf, natuurlijk te kort. Alhoewel…
De hang naar onafhankelijkheid verklaard misschien wel waarom West-Friezen zich in Laren zeer thuis voelen.
En eigenschappen als nuchter en bescheiden passen heel goed bij pastoor Vriend. Zijn inzet en bijdrage lieten zich ook als zodanig kenmerken, wel altijd handelend vanuit een hele duidelijke en heldere visie. En bovenal dienend. In stilte dienend is misschien de beste omschrijving voor de wijze waarop hij invulling heeft gegeven aan zijn functie. Dat geldt vooral voor de wijze waarop hij de pastorale zorg heeft vormgegeven.
41 jaar, bijna een mensenleven, was hij pastoor. En als herkenbare leider van de parochie ook de pastoor van ons allemaal.
Dat Pastoor Vriend bereid was 41 jaar lang onze pastoor te zijn is een groot offer waar wij hem bijzonder dankbaar voor mogen zijn.
Ik hoop dat zijn liefde en passie voor de fysieke en zichtbare beleving van het geloof, die zo kenmerkend zijn geworden voor de identiteit van Laren, voor ons een inspiratiebron zullen zijn om deze zorgvuldig door te geven aan volgende generaties.
En hoewel hij niet meer fysiek aanwezig is,
Zijn zijn rol en bijdrage prominent verankerd in de geschiedenis van Laren en zal hij in liefdevolle herinnering in onze gedachten blijven.
Nanning Mol, burgemeester Laren
Dank aan https://oogoplaren.wordpress.com voor de mooie foto’s.
