28 dec.-Met de vorst in je neus en gakkende ganzen in de lucht, wandelend door onze prachtige bosgebieden, geniet je van rode besjes in de hulststruik. En dan opeens hoor je een heel hoog piepgeluid. Je ziet pluizige bolletjes heen en weer
fladderen tussen de takken.
En als je even in stilte op je plek blijft staan, komen die fladderende bolletjes dichterbij. En trekken ze zich niks aan van dat mens in hun bos. Je staat oog in oog met de goudhaan; het kleinste Europese vogeltje. Hij is slechts 8,5 centimeter groot met een gewicht van 4 tot 7 gram. Ik geniet, in stilte!
Stilte en een goed gehoor is wel een vereiste. En dat vinden wij mensen maar wat moeilijk: stil zijn. Hordes bellende, kletsende wandelende, hollende en fietsende recreanten roepen en fluiten naar hun honden en kinderen.
Ooit had ik een excursiegroep in een Douglas-sparrenbos rond een boom gezet om de stilte te ervaren. Even verderop was een stel druk bezig met honden. Een hoop geblaf en geroep. De stilte was ver te zoeken. Toen het geluid verstomde, nam de wind in de boomtoppen de stilte over. Na afloop van de excursie merkte één van de deelnemers op dat wij mensen toch wel erg veel lawaai maken in de natuur. Ze ging hier zelf ook eens op letten.
Tip: Zoek de stilte in jezelf en in de natuur eens wat vaker op. Fijne feestdagen!
John Didderen,
boswachter GNR
