1 sept.- Onlangs zag ik op de facebookpagina van ‘Als inwoner van Laren praat je mee’ een vijftal verrassende foto’s uit Indonesië, gepost door onze oud-wethouder Frits Westerkamp. De Alkmaarder die de huidige periode namens Larens Behoud in het college zat, had de pech na anderhalf jaar om medische redenen te moeten opstappen. Inmiddels is hij succesvol geopereerd. Vandaar dat hij afgelopen zomer op vakantie kon naar Indonesië. Hij was nog nooit geweest waar zijn ouders waren geboren.
Op een van zijn foto’s deed hij een verrassende ‘ontdekking’ .
‘Dan ben je al bijna 4 maanden door Indonesië aan het reizen. In Jakarta heeft mijn dochter Nicky zich bij mij gevoegd. Gisteren kwamen wij in ons hotel in Malang op Java aan: Hotel Pelangi. Het hotel is in de koloniale tijd in 1916 als Palace Hotel gebouwd. Vandaag liep ik de grote eetzaal binnen en zag dat langs alle wanden tegeltableau’s met voorstellingen uit Nederland waren. Waar viel mijn oog op: een kudde schapen met herder, die mij erg aan Mauve deed denken. En dat klopt, de titel: schaapherder bij Laren. Hoe bijzonder!’
Naar dat tegeltabeau was ik al een paar jaar op zoek. Destijds, begin jaren tachtig, had ik het samen met Annemarie even verrassend ‘ontdekt’, maar in mijn herinnering was het kunstwerk veel groter dan ik nu op de foto’s zag. Wel een halve betegelde muur! Ik kon mij daarnaast ook niet meer herinneren waar het was geweest. Op het internet had ik weleens lopen zoeken. In de buurt van Solo of Bandung misschien, maar ik kwam geen steek verder. Destijds had ik er ook een foto van gemaakt, maar waar lag die? In een van de kasten onder ons rieten dak? Welke doos? Was‘mijn tegeltableau’ wel dezelfde? Bovendien dacht ik ‘mijn ‘schaapskudde’ in een soort cafétaria-lunchroom te hebben gezien; heel uitzonderlijk refererend aan de oude koloniale tijd. Op het menu stonden bitterballen en saucijzenbroodjes! Een uitsmijter kon je er ook bestellen, zelfs een Wienerschnitzel! Ik dook in de dozen en genoot opnieuw -getuige de honderden foto’s- hoe Annemarie en ik drie vakanties achterelkaar low budget reisden door de Gordel van Smaragd. We kochten een goedkoop (camping) vliegticket en regelde voor een habbekrats een overnachting in een van de vele losmens, aten bij warungs , vismarkten en af en toe in een hotelletje. De vakanties van ons leven. We beleefden de mooiste treinrit van de wereld tussen Bandung en Yogyakarta, bezochten de Borobudur, deden een wens in een van de klokvormige stoepa’s, genoten van de Wajang-poppenvoorstellingen, ontmoetten bij toeval Indonesisch beroemdste kunstenaar Kusuma Affandi , bewonderden de kraton, het paleis van Solo en zaten wat opgepropt in een soort volkswagenbusje richting Surabaya en Bali en lagen met vele kindertjes om ons heen te bakken op het strand van Kuta.
Na een middag en avond zoeken had ik de foto’s met ‘Annemarie bij het kunstwerk’ gevonden. Het bleken dezelfde Hollandse tegeltableaus te zijn als die van Frits, maar dan – heel raadselachtig- op een andere plek. Wel 300 meter verder.
Bij Toko Oen! Het half aan de bovenkant betegelde restaurant-ijssalon in koloniale sferen.
Wat me aan die tegeltableaus van Frits opviel, was dat ze waren ingelijst. Zouden de afbeeldingen in Toko Oen misschien verkocht zijn aan Hotel Pelangi? Wordt vervolgd.
Bol an mensen: bijzonder dat de voormalig wethouder mijn ‘ vergiet’ (geheugen) weer eens even heeft opgefrist.
Leo Janssen
