19 dec.-Vorig weekend werd ik voor een lunch uitgenodigd in ‘De Lex’, de nieuwe bar-bistro op de hoek Sint Janstraat – Eemnesserweg van chef Lex Kok, gevestigd in het karakteristieke pand van het oorspronkelijke gemeentehuis-politiebureau (1889), het latere restaurant ‘de Prinsemarij’ van Cor Pandelaar dat na diens vertrek naar Texel door verschillende eigenaren werd voortgezet onder de namen, ‘Vida’, ‘de Gooische Kip’ en ‘De Prins’. Ik was er al eens een keer te gast geweest met de bohemien schilder Paul de Lussanet, de dit jaar te vroeg overleden journalist en fotograaf Karel Bagijn en de chef-redactie Gooi- en Eemlander Rens Muller. Ik viel toen voor zijn ‘pizza tonijn’. De roem van dit gerecht, oorspronkelijk door de Amsterdammer ‘ontdekt’ in het New Yorkse restaurant van de befaamde Japanse chef Morimoto, was het Larense restaurant al vooruitgesneld, omdat de chef-kok er al een tiental jaren furore mee had gemaakt in het iconische restaurant ‘Le Garage’ van Joop Braakhekke dat regelmatig door nationale en internationale wereldsterren en zakenlieden werd gefrequenteerd. Wie een pizza-tje in dit bastion van gastvrijheid destijds in Amsterdam Oud-Zuid had verorberd, stond de volgende dag gefotografeerd en geciteerd en wel in het Stan Huygens Journaal, de societyrubriek van de Telegraaf. Met zo’n palmares kon een zachte landing in Laren voor Lex Kok niet uitblijven. Die pizza overigens van de Japanse chef – het klinkt heel wonderlijk- is volgens Lex collega en schrijver van kookboeken Julius Jaspers een pizza, die helemaal geen pizza is! En ook geen pizza tonijn, die u wellicht kent van welke pizzeria dan ook. Een ‘Pizza Morimoto’, is gemaakt van een knapperige tortillabodem belegd met flinterdunne zalm, olijven, jalapeño (een middelgrote chilipeper), ansjovis, mayonaise en koriander. Die wijsheid lepelde ik op van het Internet bij een bezoekje aan de website van het befaamde restaurant op Broadway,
Ondanks de reputatie van ‘Le Garage’ verliep de start in ons dorp voor initiatiefnemer Lex Kok en zijn gastheer René Drenth echter anders. Het in de culinaire wereld gepokt en gemazelde duo ( Gooi- en Eemlander) was in ons dorp geen lang leven beschoren. Na nog geen dag stapte René Drenth eruit en een maand later gaf ook naamgever Lex Kok, helemaal opgebrand, de pijp aan Maarten. De zaak zou door het personeel worden voortgezet, liet hij de krant weten. Zou er – dachten veel Laarders- een vloek rusten op dit pand, dat in 2016 door Cor Pandelaar was verkocht en verlaten en sindsdien alleen nog maar verliezers kende. Nog geen jaar later, deze herfst, kwam de wederopstanding. Lex Kok keerde terug, het publiek pakte het op en de loop kwam weer in het fraai ogende restaurant. Ergo de kaart is inmiddels door het succes uitgebreid. De zaterdagmiddag dat ik er was, zat het restaurant stampvol. Ook in het dorp had ik al gehoord dat de startproblemen (personeelsgebrek) uit het begin (welke horecagelegenheid heeft er geen last van?) volledig voorbij waren. Gelukkig dus dat Laren weer een klassiek Frans restaurant in een moderne, eigentijdse stijl er bij heeft met een mix van Aziatische invloeden. Kortom voor wie het zich kan permitteren… De prijzen zijn redelijk en niet exorbitant hoog. Bol an mensen, voor de thuisblijvers en kookgekken onder u: op You Tube kun je heel goed zien, hoe de ‘pizza tonijn’ van Morimoto moet worden bereid. Een verduveld geraffineerd smakelijk werkje. Lukt het niet dan weet u waar u het kan voorproeven. Oh ja, dit weekend is het lang verwachte jubileumboek ‘100 jaar Sint Jan van bouw tot basiliek’ verschenen. Het 264 pagina’s tellende boek is verkrijgbaar bij de basiliek op lichtjesavond, de Larense Boekhandel en de Bruna Volgende keer meer over dit standaardwerk, maar eerst een Zalig en Vrolijk Kerstfeest en alle goeds en gezondheid voor 2026!
Leo Janssen
