14. dec.- Ik moet een jaar of vijf, zes geweest zijn dat ik me de vijver op de Brink voor het eerst kan herinneren. Als rooms kind uit Hilversum, bezochten we jaarlijks de Sint Jansprocessie en wat mij altijd is bijgebleven, is dat we na afloop ons brood opaten zittend aan de rand van de Coeswaerde. Ik herinner het me zo goed omdat er altijd luxe broodjes met ei door mijn zusjes waren meegenomen, glimmende kadetjes die alleen met Kerstmis op tafel kwamen. Ook de hoeveelheid bedevaartgangers van buiten het dorp die verbonden door het Sint Jansfeest ook van het licht oplopend talud gebruik maakten.
De Brink, de spiegelende vijver, de kathedrale bomen, het oorlogsmonument, de Van Wulfenbank en Mauvepomp, de basiliek. Het is het beeld van een beschermd dorpsgezicht dat in iedere Laarder, oude en nieuwe inwoner, gegoten zit. Het is het podium waar het dorp met elkaar wordt beleefd. Van uitbundige schaatspret bij ‘Wintervillage’ tot de stilte en een enkele merel op 4 mei. De Brink is meer dan een locatie, het is de ziel van het dorp. Niet voor niets smeerden de kunstschilders hun palet vol met kleuren en tekenden lijnen die het dna van het dorp vereeuwigden. Wie hun werken nu bekijkt, ziet dat er weinig is veranderd.
Toch wordt er aan het dorpsbeeld gesleuteld. De Coeswaerde wordt een verdiepte natuurlijke vijver en bijna twee keer zo groot. De huidige gemeenteraad nam een democratisch besluit en het college beschikte, vroeg een omgevingsvergunning aan en maakte de afweging dat het maatschappelijke( de wateroverlast) boven het culturele ( de beleving) ging. De wateroverlast van juli 2014 waar kinderen op een watermatras de Brink over peddelden moet met het project ‘Laren regenklaar’ onheil doen voorkomen. Toch werd vanochtend 12 december alsnog een protest-petitie aangeboden door initiatiefnemers Maria Klingenberg en Jeroen ten Kroode. Ze boden burgemeester Nanning Mol en wethouder Jan den Dunnen maar liefst 2203 handtekeningen aan om de huidige spiegelvijver te behouden en niet te kiezen voor een veel grotere en diepere natuurvijver.
‘Wij waren in de veronderstelling dat het doel was ‘Het aanleggen van een waterberging op de Brink in Laren’. Het is zeer merkwaardig dat over die waterberging niets is terug te vinden in de rapporten die onderdeel uitmaken van de aanvraag van de omgevingsvergunning. De noodzaak van een grotere vijver ontgaat ons compleet, laat staan dat we begrijpen dat daarvoor inbreuk op het beschermd dorpsgezicht wordt gepleegd’, aldus de petitie.
De burgemeester antwoordde dat de besluitvorming de uitkomst was van een democratisch proces waar eenieder de mogelijkheid had zijn zegje te doen en suggesties aan te dragen en dat de raad uiteindelijk heeft beslist tot aanleg van een Coeswaeerde als natuurvijver.
Ik had te doen met de moeilijke spagaat voor de burgemeester. Aan de ene kant het raadsbesluit, aan de andere kant het protest en de wens van de jonge(!) en oude burgerij.
Half januari antwoordt het college de petitie-indieners.
Wat ik wel vreemd vond, toen ik weer richting Mauvezand liep, was hoe het college eenzelfde protest van haar eigen welstandscommissie terzijde legde en zich vervolgens door een externe commissie liet adviseren die wel voor een natuurvijver koos.
Als ik in de Larense welstandscommissie had gezeten, had ik ermee gekapt. Bol an mensen, koester ons dorp!
Leo Janssen
