31 dec.- Ondanks het druilerige en miezerige weer tussen Kerst en Oud & Nieuw, genoot ik het afgelopen weekend volop van mijn ochtendommetje met Snoetje.
Het dorp sliep nog toen de klok van de basiliek al negen sloeg. De mist leek de Brink zwart wit te hebben gefilterd. In de verte speelde het carillon een populaire kerstmelodie. De houten oliebollenkraam naast de Mauvepomp gaf het door zijn feestelijke lichtjes nog extra kleur. Op het schaatsbaantje klonk een les aan een tiental kleintjes. Verstilde schoonheid in ons charmante dorp.
Om de 10.000 stappen die dag vol te krijgen – het grijze weer was niet echt voor een wandeling naar ‘t Bluk of retourtje Groot Kievitsdal-Lage Vuursche-, besloot ik na het hondenommetje mijn dagelijkse hoeveelheid passen met mijn vriendin en oud-collega Mariëtte al shoppend vol te maken in Utrecht. We parkeerden de auto bij Karel V, het sfeervolle hotel in hartje Domstad. Het was in het centrum gezellig druk. Vooral rondom het onlangs uit de steigers gegane rijksmonument waarvan ik in mijn vroege jeugd ooit nog eens de 465 treden in de toren had beklommen. Ietwat teleurstellend was het voor menig tourist dat de top van het hoogste kerkgebouw van Nederland in het wolkendek was verdwenen.
Bij Hop & Stork op de Lijnmarkt, gekscherend genoeg het ultieme verwenadres voor iedereen die niet aan de lijn doet en verzot is op chocolade en patisserie, dronken we koffie, Op het tafeltje vond ik een kaartje waarop de tekst ‘Don’t count the calories, remember the memories’.
Genoeg herinneringen het afgelopen jaar, dacht ik in een flits: tussen Maxima en een paar dagen Tergooi.
Eigenlijk ben ik helemaal geen terugkijker, hoewel ik met plezier ij het moment herinner dat mijn hoogbejaarde broer – hij bridget, golft en tennist nog volop-, mij opbelde met de mededeling dat hij me wilde spreken. Ver in de tachtig vertelde hij me later die dag – ik vreesde het ergste- dat hij een nieuwe vriendin heeft. Overmorgen gaan weduwe en weduwnaar samenwonen.
Ach, het Nieuwe Jaar. Wat staat ons allemaal te wachten. De Coeswaerde gaat op de schop. In januari al. Hoe groot wordt die vijver? Er komen drie grote villa’s op deBurgemeester van Nispen van Sevenaerstraat met 10 luxe appartemeneen voor miljonairs daarin. Hopelijk vergeten ze niet te bouwen voor onze Larense kinderen. En komt er een oplossing voor de verkeersdrukte in ons dorp?
In mei word ik 77 en dan verschijnt Deel 4, het laatste boek in de serie Bol-an! Verder bestaat in oktober onze basiliek 100 jaar. Een mooi boek moet dat moment gaan markeren. Samen met Karel Loeff, Eugene van de Pas, Mariëtte Nieuwboer en gerenommeerde wetenschappers gaan we aan de slag om over dit reusachtige bouwwerk van architect Wolter Te Riele een mooie en kwalitatief hoogstaande publicatiete maken. Ik hoop dat we daarvoor genoeg geld bij elkaar kunnen krijgen.
Peanuts in vergelijking met de grote vraagstukken die nationaal en internationaal op ons afkomen.
Houden we Europa bij elkaar? Kan de immigratiestroom in eigen land worden beperkt? Worden er straks 100.000 huizen gebouwd? Komt er een einde aan de polarisatie?
En hoe gaat Trump regeren? ‘Lees je over Trump dan kom je het woord onvoorspelbaar tegen’, kopte de Volkskrant. Eindigt zoals door hem beloofd binnen één dag de oorlog van Rusland tegen Oekraïne? Hoe ontwikkelt Syrië zich en het conflict tussen Israël en Hamas?
Wat staat er technologisch allemaal te gebeuren. Gaan we net als in China ook de rekening met onze handpalm betalen – ik zag het bij WNL op zondag bij Rick Nieman- of ons laten vervoeren in een chauffeurloze taxi? Plassen we straks in een toilet dat na afloop meteen het aantal eiwitten meet met het oog op eventuele nierschade? Fascinerend en angstig tegelijk.
Blijven we in de wereld van algoritmes, chat GPT en AI nog onszelf?
Bol an mensen, remember straks the memories van 2025. Ik hoop dat ze voor u kleurrijk, gelukkig en in blijvende gezondheid zullen zijn. Ik wens u met een klavertje vier en wat champagne alle goeds.
Leo Janssen
