24 dec.-
Je hond s‘ avonds uitlaten in deze Kersttijd, is in ons dorp bepaald geen straf. Niet voor mij en al helemaal niet voor Snoetje, ons 1-jaar oude Cotonnetje de Tulear. Bij dierenhandel van Dijk kocht ik voor haar een oplichtende halsband. Op de catwalk ,die Laren heet, ‘shinet’ ze nu met rood kerstlicht door haar opvallend witte vacht.
Onderweg zingt door mijn hoofd– een paar dagen al- ‘Bereite dicht Zion’ uit het Weihnachtsoratorium van Johann Sebastian Bach. Countertenor Maarten Engeltjes zong de aria die de komst van het Kerstkind aankondigt, tijdens het Kerstconcert in de Sint Jansbasiliek na afloop van die magische Lichtjesparade een uur eerder die avond.
Lopend over De Rijt richting de ijsbaan komt het dorp door duizenden twinkelende lampjes feeëriek verlicht op ons af. Mijn gedachten dwalen af naar het indrukwekkende optreden van de Canadese sopraan Elisabeth Hetherington tijdens dat concert. Tenger in een schitterende avond dress zong ze de sterren van de hemel in het ‘Gloria van Antonio Vivaldi’. Ik moest er aan denken omdat ik na afloop van het concert hoorde dat ze met die prachtige groene jurk in een grote hoes de bus pakte vanuit Laren naar Amsterdam. Na dat minuten durende applaus. Ik zag het voor me. dat ze daar alleen in de laatste bus: ontnuchterend, eenvoudig, als in een desolaat schilderij van Edward Hopper.
Snoetje en ik kuieren verder en horen kinderstemmen en een enkel gegil. Ze overstemmen met hun schaatspret , de sfeervolle kerstmuziek uit de speakers van het sprookjesachtige ‘Wintervillage’, veertien jaar geleden bedacht aan de keukentafel als ‘IJs op de Brink’ door Alexandra van Doorne ,Carry Fransen en Sandra Bakker. Ik was destijds wethouder van RO en Cultuur en was zeer onder de indruk van deze drie Larense dames met een geweldige professionele presentatie van hun idee voor de raadscommissie.
Sandra stapte van de week in de Kerklaan nog van de fiets en duwde me een pakketje kerstkransjes in mijn armen. Als ‘geintje’ voor mijn columns. Een bijzonder mens. ‘Doe ik ook voor mijn buren’, zei ze en fietste richting haar huis.
Het Kerstommetje gaat in een slakkengangetje snuffelend verder . Voor het plein bij de basiliek met de grote verlichte kerstboom en de met lichtjes afgezette nisjes van de loggia, word ik staande gehouden door een nieuwsgierige hondenliefhebster met haar kind. ‘Sneeuwwitje’, introduceert ze Snoetje aan haar kleintje, ‘Wat is het er voor een? Wat een grappig hoofdje’, zegt ze, terwijl kinderknuistjes verdwijnen in het bolletje wol. We lopen gecharmeerd door.
Na de zoete neonletters van het modewinkeltje ‘Gesponnen Suiker’, steken we de zebra over en passeren het inmiddels gesloten restaurant ‘De Prins’. Het wil maar niet lukken met het voormalige gemeentehuis, politiebureau, Prinsemarij en Gooische Kip. Zal het ooit ? Snoetje ‘stofzuigt’ verder langs de met quirlandes van blauwe regen behangen pui van ‘Store of daydreams.’ Ze heeft kennelijk een neus voor kwaliteit, want ze trekt aan de riem om stil te staan bij de prachtige Kerstetalage. Het blijkt een sanitaire stop. ‘Kak madame’, roep ik en haal een plastic zakje tevoorschijn. Als kind kan ik me herinneren dat ik met mijn oudere zusje op Tweede Kerstdag altijd etalages ging kijken. ‘Het Kinderparadijs’ met die gebogen verdiepte etalageruit in de Hilversumse Kerkstraat was om bij weg te dromen. Twee winkels verder bij Pauw een prachtig gedrapeerde rok of jurk – ik weet dat nooit- van een honderdje of wat, vermoed ik. Iets voor de sopraan, fantaseerde ik. Het zou haar staan. Snoetje ruikt inmiddels de lekkere luchten bij de kerstballen van Douglas. De parfumerie moet voor haar neus een paradijs zijn. Ze wil naar binnen. De verkoopsters reageren enthousiast, maar we lopen weer door naar het kermisterrein. In de verte glimt de natte straat van de regen. Het weerspiegelt het wit van het loempiatentje van Anna. Net een kerststal in de verte. Anna die met haar man, destijds bootvluchteling uit Vietnam een nieuw leven in Nederland begon. Oorlog. ‘War is over’ speelt er door mijn hoofd. John Lennon componeerde zijn kerstlied niet alleen doelend op die verschrikkelijke oorlog uit de jaren zestig. maar eigenlijk ook universeel. Ook in deze tijd meer dan aktueel. Geen mooier Kerstlied vol hoop dan Happy Christmas. Laathet in Oekraine, Rusland, Israel en Gaza eindelijk eens vrede zijn.
Bol an mensen, ik wens u een Zalig & Vrolijk Kerstfeest!
Leo janssen
GESPROKEN VERSIE/ NH Gooi
Kleurpotlood(2023) en pentekening (1996) Annemarie Bitter
